رئیس سازمان هسته‌ای سازمان ملل، رافائل گروسی:«من آدم آرامی هستم. روی کارهایی که می‌توانم انجام دهم تمرکز می‌کنم

رئیس سازمان هسته‌ای سازمان ملل، رافائل گروسی:«من آدم آرامی هستم. روی کارهایی که می‌توانم انجام دهم تمرکز می‌کنم

رئیس سازمان هسته‌ای سازمان ملل، رافائل گروسی:«من آدم آرامی هستم. روی کارهایی که می‌توانم انجام دهم تمرکز می‌کنم

رافائل گروسی، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) – که به نوعی پلیس هسته‌ای جهان محسوب می‌شود – دو نقطه را با چاقوی خود روی یک دستمال سفره سفید می‌زند. «این مسکو است»، می‌گوید.

«این کی یف است». سپس دست خود را بین این دو حرکت می‌دهد و زاپوریژژیا، یک نیروگاه هسته‌ای عظیم اوکراینی را علامت می‌زند؛ این نیروگاه زمانی یک پنجم برق کشور را تأمین می‌کرد اما اکنون توسط سربازان روسی اشغال شده است و به یکی از اولین نیروگاه‌های هسته‌ای غیرنظامی تبدیل شده که در جنگ مورد حمله قرار گرفته است.

«در حال حاضر بمباران‌ها در آنجا بسیار بیشتر شده است و روس‌ها فشار زیادی وارد می‌کنند»، گروسی می‌گوید و توضیح می‌دهد که یک تیم چرخشی از IAEA از سال ۲۰۲۲ در آنجا حضور داشته است تا از وقوع فاجعه‌ای مشابه چرنوبیل جلوگیری کند.

«این خطرناک است. اما باید آنجا باشیم»، او اضافه می‌کند و فاش می‌کند که خود پنج بار به آنجا سفر کرده است – زیر آتش مستقیم.

در حالی که به او گوش می‌دهم، احساس تضاد شناختی می‌کنم. ما در رستوران «سوله» ملاقات می‌کنیم، یکی از رستوران‌های مجلل وین و مکانی که در خیابان‌های شیک و پر از نور آفتاب و صدای زنگ ساعت‌های قدیمی، حس آرامش بی‌زمانی دارد.

با این حال، گروسی، ۶۴ ساله، با چیزی دست و پنجه نرم می‌کند که بر همه ما سایه افکنده است، حتی اگر معمولاً آن را نادیده بگیریم.

همانطور که در کتاب پرفروش «جنگ هسته‌ای» نوشته آنی جیکوبسن به تصویر کشیده شده است، این خطر است که یک فاجعه هسته‌ای تصادفی یا عمدی می‌تواند (در بهترین حالت) مناطق را آلوده کند یا (در بدترین حالت) تمدن را نابود کند.

این بخشی از دلیل نگرانی است که حمله تمام‌عیار روسیه به اوکراین نیروگاه‌های هسته‌ای غیرنظامی را در معرض خطر قرار داده است؛ در حالی که ولادیمیر پوتین بارها تهدید به استفاده از سلاح‌های هسته‌ای کرده است.

«این نگران‌کننده است زیرا این موضوع را عادی می‌کند»، گروسی با زیرکی می‌پذیرد.

«در گذشته، این موضوع تابو بود، اما اکنون مردم درباره سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی صحبت می‌کنند انگار چیزی است که می‌تواند محدود شود یا مجاز باشد.»

گروسی همچنین با کره شمالی هسته‌ای، افزایش تنش‌ها بین هند و پاکستان، هر دو قدرت هسته‌ای، و «بزرگترین نگرانی» خود مواجه است: ایران. طبق گزارش جدید و محرمانه IAEA، ایران به‌طور چشمگیری ذخیره اورانیوم غنی‌شده نزدیک به درجه تسلیحاتی خود را افزایش داده است – و در عین حال اسرائیل تهدید به حمله کرده است.

اوایل امسال، «بولتن دانشمندان اتمی» اعلام کرد که جهان اکنون تنها ۸۹ ثانیه با نیمه‌شب ساعت قیامت فاصله دارد. اما یک تناقض عمیق نیز وجود دارد: درست زمانی که این تهدیدهای وجودی بدتر می‌شوند، گروسی با افزایش علاقه به تولید انرژی هسته‌ای مواجه است، زیرا سیاست‌گذاران درک می‌کنند که این می‌تواند منبعی «سبز» و قوی برای فناوری دیجیتال باشد.

بنابراین، در حالی که هسته‌ای خطرات عظیمی را به همراه دارد، همچنین وعده‌های فوق‌العاده‌ای نیز ارائه می‌دهد. کدام یک از این مسیرها اکنون با مهارت‌های دیپلماتیک گروسی و رهبران سیاسی ما انتخاب می‌شود.

پس، در حالی که برای ناهار می‌نشینیم، از او می‌پرسم، آیا از این مسئولیت ترسیده است؟ او شانه‌هایش را بالا می‌اندازد – و خم می‌شود. «من آدم آرامی هستم.

روی کارهایی که می‌توانم انجام دهم تمرکز می‌کنم.»

او رستوران را انتخاب کرده است زیرا او خانه اپرای نزدیک را دوست دارد و غذاهای ایتالیایی آن با میراث او همخوانی دارد. اگرچه در آرژانتین به دنیا آمده است، خانواده‌اش از ایتالیا هستند، مانند بیش از نیمی از جمعیت آرژانتین.

این نشان می‌دهد: مردی لاغر، گروسی در حالی که کت و شلواری به شیک‌ترین شکل میلان به تن دارد، دستبندهایی از جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ در قطر زیر آستینش دارد.

او دیوانه فوتبال است، توضیح می‌دهد، و پس از تماشای پیروزی آرژانتین در آنجا در ضربات پنالتی، «آنها را تا جام جهانی بعدی از دست نخواهم کرد.»

از او می‌پرسم، چه می‌شود اگر آرژانتین با ایتالیا بازی کند؟ «این آرژانتین است – اما من در غیر این صورت از ایتالیا حمایت می‌کنم»، گروسی می‌گوید، کسی که اسپانیایی، ایتالیایی و چهار زبان دیگر صحبت می‌کند.

در تمام بخش‌های دیگر زندگی، با این حال، او تلاش می‌کند غیرقبیله‌ای باشد، همانطور که از یک دیپلمات حرفه‌ای انتظار می‌رود. پس از تحصیل در علوم سیاسی، او نماینده آرژانتین در مأموریت‌های متعدد بوده است، از جمله خدمت به عنوان رئیس‌دفتر IAEA و سازمان منع سلاح‌های شیمیایی.

سپس، در سال ۲۰۱۹، او ششمین مدیرکل IAEA (یک آژانس سازمان ملل) از زمان تأسیس آن در سال ۱۹۵۷ شد و نظارت بر حدود ۲۵۰۰ کارمند را بر عهده گرفت.

او قرار است چند سال دیگر در IAEA باشد، اما به من می‌گوید که قصد دارد زمانی که این پست سال آینده در دسترس قرار گیرد، برای دبیرکل سازمان ملل نامزد شود. می‌گوید:«من قصد ندارم تبلیغ کنم – کار من تبلیغ من است».