ترامپ علیه همه

ترامپ علیه همه

ترامپ علیه همه

در اولین مصاحبه اختصاصی پس از پیروزی نوامبر، دونالد ترامپ خطوط کلی حکومت و سیاست خارجی کاخ سفید برای آینده را ترسیم می‌کند.
رئیس‌جمهور منتخب دونالد ترامپ در تاریخ ۲۰ ژانویه به کاخ سفید خواهد رفت، اما او از قبل ایده های روشنی برای برنامه بعدی دولت خود دارد.

این میلیاردر در یک مصاحبه اختصاصی، اولین مصاحبه‌اش از زمان انتخاب مجدد، پیش‌نمایش‌هایی از برنامه‌های خود را ارائه داد. این مصاحبه در برنامه دیدار با رسانه ها (Meet the Press) شبکه تلویزیونی اِن بی سی (NBC )پخش شد.

اول از همه، رئیس‌جمهور منتخب وعده داده است که به تابعیت حق سرزمین ius soli (حق شهروندی آمریکایی برای هر کسی که در ایالات متحده به دنیا آمده باشد) پایان دهد.

او گفت: “ما باید این را تمام کنیم. این غیرقابل باور است”، بدون اینکه توضیح دهد چگونه قصد دارد موانع پیش‌بینی‌شده را که ممکن است در این مسیر پیش بیاید، پشت سر بگذارد، زیرا این اصل در قانون اساسی قید شده است.

علاوه بر این، او برنامه‌های خود را برای اخراج دسته‌جمعی مهاجران غیرقانونی که در ایالات متحده زندگی می‌کنند، از جمله کسانی که خانواده‌هایشان شهروند ایالات متحده هستند، دوباره تأکید کرد.

او گفت: “من نمی‌خواهم خانواده‌ها را از هم بپاشم، بنابراین تنها راه این است که آنها را کنار هم نگه داریم و سپس همه را به کشورشان بازگردانیم”.

ترامپ – که تام هومان را به عنوان “مسئول مدیریت و نظارت بر سیاست‌های مرزی” منصوب کرده است – پیشنهاد داد که با دموکرات‌ها همکاری کند تا به آنچه که به اصطلاح “دریمرها یا رویاپردازان” نامیده می‌شوند، یعنی مهاجرانی که از کودکی به ایالات متحده آمده‌اند و در برنامه DACA (یک برنامه فدرال که در سال ۲۰۱۲ تحت ریاست‌جمهوری اوباما ایجاد شد) قرار دارند، کمک کند تا در کشور بمانند. در دیدار رو در رو با کریستن ولکر، این میلیاردر همچنین اظهار داشت که قصد دارد افرادی را که در شورش کاپیتول هیل در سال ۲۰۲۱ شرکت داشتند، عفو کند و وعده داد که از همان روز اول دستورهای اجرایی متعددی در زمینه‌های اقتصاد، انرژی و سیاست خارجی صادر خواهد کرد.

تعرفه‌ها، ابزاری برای تهدید؟

تعرفه‌ها، همانطور که می‌دانیم، یکی از ارکان برنامه اقتصادی پیشنهادی ترامپ هستند، اما او گفته است که نمی‌تواند تضمین کند که پس از اعمال تعرفه‌ها، هزینه‌ها برای مصرف‌کنندگان افزایش نخواهد یافت.

او گفته است: “من نمی‌توانم چیزی را تضمین کنم. من نمی‌توانم فردا را تضمین کنم”. اما می‌توانم بگویم که درست قبل از شیوع کرونا، بزرگ‌ترین اقتصاد در تاریخ کشورمان را داشتیم.

از چندین ماه پیش رئیس‌جمهور منتخب وعده داده است که تعرفه‌های عمومی بر روی تمام واردات اعمال کند، برنامه‌ای که اقتصاددانان برجسته در مقابل آن موضع گرفته اند و معتقدند این تعرفه‌ها می‌تواند موجب افزایش شدید قیمت کالاها شود و در نتیجه شرکت‌ها آن را به مصرف‌کنندگان آمریکایی منتقل خواهند کرد.

نگرانی‌هایی دیگری که ترامپ آن‌ها را کم اهمیت جلوه داده و در هفته‌های اخیر مجدداً مطرح کرده است، به این صورت است که او تهدید کرده است که مالیات‌هایی را علیه کالاهای وارداتی از کانادا و مکزیک، دو شریک تجاری بزرگ ایالات متحده، برقرار خواهد کرد، اگر این دو کشور به اندازه کافی متعهد نشوند که جریان مهاجران غیرقانونی و مواد مخدر را از طریق مرز مهار کنند.

او گفت: “تعرفه‌ها ابزاری بسیار قدرتمند هستند، اگر به درستی استفاده شوند – نه تنها از نظر اقتصادی، بلکه برای دستیابی به چیزهای دیگر فراتر از اقتصاد”.

آیا ترامپ ناتو را تهدید می‌کند؟

رئیس‌جمهور منتخب همچنین محدودیت‌هایی را در رابطه با اتحاد آتلانتیک تعیین کرده است: اگر دیگر اعضا به هزینه‌های دفاعی کمک نکنند، ایالات متحده ممکن است حتی از آن خارج شود.

او به مصاحبه‌کننده گفت: “قطعا این گزینه را در نظر می‌گیرم”، اگر متحدان “صورتحساب‌هایشان را نپردازند” و اگر شروع به “رفتار عادلانه با ما نکنند”.

این قطعاً اولین باری نیست که ترامپ چنین تهدیدهایی را مطرح می‌کند، تهدیدهایی که او همچنین در طول آخرین کمپین ریاست‌جمهوری خود تکرار کرده بود. از سوی دیگر، در طول اولین دوره ریاست‌جمهوری خود، این میلیاردر توجه‌ها را به مشارکت نامتعادل در دفاع مشترک جلب کرده بود و از تمامی کشورهای عضو سازمان خواسته بود که ۲٪ از تولید ناخالص داخلی خود را به این حوزه اختصاص دهند.

از آن زمان، مشارکت افزایش یافته است – امروز ۱۸ کشور به تعهدات خود پایبند هستند و ۳۸۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری می‌کنند – اما هنوز همه کشورها به آستانه ۲٪ نمی‌رسند.

قابل پیش بینی بود که ترامپ دوباره این موضوع را مطرح کند و نامزدی مت ویتاکر به عنوان سفیر ناتو در این راستا پیش می رود: “مت یک مبارز قوی و یک میهن‌پرست وفادار است که اطمینان خواهد داد که منافع ایالات متحده پیش برود و از آنها دفاع شود”، این را رئیس‌جمهور ترامپ زمانی که انتصاب خود را رسمی کرد، گفته بود.

اوکراین: کاهش کمک‌ها به کی‌یف؟

ورود ترامپ به صحنه بین‌المللی قرار است تأثیر زیادی بر جنگ میان اوکراین و روسیه بگذارد. حتی در مورد این موضوع حیاتی سیاست خارجی، میلیاردر آمریکایی خط مشی‌ای را که در طول کمپین انتخاباتی خود دنبال کرده بود، ادامه داده و در پاسخ به سوال احتمال کاهش کمک‌ها به کی‌یف، چنین مطرح کرده و گفته است : “بله، این امکان وجود دارد. احتمالاً، البته”.

چند روز پس از این مصاحبه، در هنگام بازگشایی کلیسای نوتردام پس از آتش‌سوزی که در سال ۲۰۱۹ آن را ویران کرده بود، ترامپ با ولودیمیر زلنسکی در حضور میزبان، رئیس‌جمهور فرانسه امانوئل ماکرون، دیدار کرد.

ترامپ در پلتفرم خود تروث (Truth) نوشت: “رئیس‌جمهور ولودیمیر زلنسکی و اوکراین می‌خواهند توافقی انجام دهند و دیوانگی را متوقف کنند”، و دوباره تأکید کرد که حتی اگر ایالات متحده همچنان به عنوان نخستین ابرقدرت برای تمام قرن باقی بماند، اولویت‌های او اکنون متفاوت است.

او گفت: “باید آتش‌بس فوری برقرار شود و مذاکرات آغاز گردد”، و افزود: “من ولادیمیر را خوب می‌شناسم. این زمان اقدام اوست.

چین می‌تواند کمک کند. جهان در حال انتظار است”.

نهایتا در مصاحبه با شبکه اِن بی سی نیوز(NBC News)، دونالد ترامپ بسیاری از نکاتی را که در کمپین انتخاباتی گذشته مطرح کرده بود، به عنوان بخشی از یک “برنامه صد روزه” جدید دوباره مطرح کرد.

اگرچه نکات مثبتی هم در باب “گشایش ” مطرح شد (مانند اشاره به یک راه‌حل قانونی ممکن برای مشکل آنچه به اصطلاح “دریمرها یا رویاپردازان” نامیده می‌شود)، اما لحن صحبت‌ها همانطور که انتظار می‌رفت، باقی ماند.

بار دیگر، سوال اصلی قابلیت اجرایی سیاست‌های ترسیم‌شده است. از یک سو، درست است که دولت جدید قوی‌تر و هماهنگ‌تر از دولتی خواهد بود که در سال ۲۰۱۷ مستقر شد و پس از مراسم تحلیف، رئیس‌جمهور می‌تواند از اکثریتی متحدتر و همگن‌تر در کنگره برخوردار باشد.

از سوی دیگر، این نیز درست است که نتایج نهایی رای گیری نوامبر به میزان قابل توجهی میزان پیروزی او را کاهش داد و تصویری از کشوری را تایید کرد که در عمل همچنان تقسیم‌شده به دو بخش باقی مانده است. آگاهی از این وضعیت ممکن است به توضیح برخی از “گشایش‌های” جزئی که رئیس‌جمهور ارائه داده کمک کند، هرچند در مجموع به نظر می‌رسد که مصاحبه بیشتر سوالاتی را باقی گذاشته است تا پاسخ‌هایی که به آن‌ها داده شده باشد.