خط و نشان پکن برای تایوان

خط و نشان پکن برای تایوان

خط و نشان پکن برای تایوان. چین- تایوان: رزمایش نظامی برای مجازات تایوان. پکن تنها چند روز پس از تحلیف رئیس جمهور جدید لای، مانورهای تنبیهی را در اطراف تایوان راه اندازی می کند.
آب های اطراف تایوان دوباره گرم می شود، جایی که صبح روز ۲۳ می در سپیده دم، پکن تمرینات نظامی جدیدی را سه روز پس از روی کار آمدن رئیس جمهور جدید، لای چینگ ته (ویلیام لای) در جزیره آغاز کرد.

رزمایش موسوم به «شمشیر مشترک-۲۰۲۴» از سحرگاه امروز آغاز شد و به مدت دو روز در تنگه تایوان و اطراف جزیره مورد مناقشه ادامه خواهد داشت.

سخنگوی ارتش چین، لی شی گفت: کشتی‌های نیروی دریایی و نیروی هوایی آن “بر گشت‌زنی‌های آمادگی رزمی مشترک تمرکز خواهند کرد و به طور مشترک کنترل میدان نبرد و حملات دقیق مشترک به اهداف کلیدی را در دست خواهند گرفت.”

به عبارت دیگر، پکن می خواهد بر برتری نظامی مطلق خود نسبت به تایوان که مدعی است بخشی جدایی ناپذیر از خاک خود است، تاکید کند.

به گفته رسانه های رسمی، این مانورها “با هدف تنبیه نیروهای تجزیه طلب” و برای ارسال هشدار “به نیروهای متخاصم خارجی، در پی سخنرانی جدایی طلبانه لای چینگ ته، رهبر منطقه ای تایوان” آغاز شد.

تایپه به نوبه خود این رزمایش ها را محکوم کرد و آنها را “تحریک های غیرمنطقی” خواند که دموکراسی و آزادی تایوان و همچنین صلح و ثبات منطقه را تهدید می کند.

کلمات خطرناک؟

اما چرا پکن به این نتیجه رسیده است که اکنون باید تایوان را “مجازات” کند؟ تصادفی نیست که اظهارات چین به سخنرانی ۲۰ می رئیس جمهور جدید ویلیام لای اشاره دارد که در مراسم تحلیف خود با تاکید بر توقف تهدیدات نظامی و ارعاب علیه جزیره، خواستار «صلح با چین» شده بود.

لای گفت: «امیدوارم چین با واقعیت موجودیت (تایوان) روبرو شود، به انتخاب‌های مردم ما احترام بگذارد و با حسن نیت به جای رویارویی، گفت‌وگو را انتخاب کند. دموکراسی جزیره مصمم است از خود “در برابر تهدیدها و تلاش های نفوذی متعدد چین” دفاع کند.

پکن که لای را «جدایی‌خواه خطرناک» می‌داند و از سخنان او دریافت که او احتیاط رئیس جمهور پیشین تسای اینگ ون را ندارد،‌ با بیان اینکه «تنها و فقط یک چین وجود دارد» و «اعتراف به استقلال تایوان» «عواقبی» را در پی خواهد داشت، واکنش نشان داد.

ویلیام لای – به عنوان رئیس جمهور جمهوری چین در ژانویه انتخاب شد، که با نام رسمی تایوان خود را بالفعل مستقل تعریف می کند – یکی از اعضای حزب دموکراتیک مترقی است، تشکیلاتی که به دنبال استقلال از چین نیست اما معتقد است که تایوان در حال حاضر یک ملت مستقل است.

وضعیت ناپایدار؟

تایوان که حدود ۲۳ میلیون نفر جمعیت دارد، از سال ۱۹۴۹ خودمختار بوده است، اما چین آن را یک استان شورشی می‌داند و قصد دارد آن را تحت کنترل خود بازگرداند، حتی در صورت لزوم با توسل به زور.

اهمیت این جزیره برای پکن دلایل تاریخی، ژئوپلیتیکی و اقتصادی دارد: به رسمیت شناختن استقلال آن به معنای زیر پا گذاشتن اصل تمامیت ارضی آن، و همچنین اعتراف به وجود یک مدل سیاسی-اقتصادی دیگر برای چین کمونیستی است.

علاوه بر این، مناقشه با این جزیره شامل رقابت پکن با ایالات متحده نیز می شود. این جزیره علاوه بر اینکه پیشروترین تولید کننده ی ریزتراشه ها در جهان است، در به اصطلاح “اولین زنجیره جزایر” واقع شده است – که شامل کشورهای متحد با ایالات متحده است که مشرف به اقیانوس هستند.

کنترل آن شکافی را در این زنجیره باز می کند و به پکن دسترسی مستقیم به اقیانوس آرام می دهد.

در تلاش برای حفظ توازن دشوار بین منافع و روابط خود با چین، سیاست واشنگتن از سال ۱۹۷۹ بر اساس به اصطلاح ابهام استراتژیک استوار است: ایالات متحده استقلال تایوان را به رسمیت نمی شناسد اما حامی اصلی و تامین کننده تسلیحات جزیره باقی می ماند.

تصادفی نیست که آنها اغلب درگیر بحران های نظامی بین دو کشور هستند: یکی ازآخرین موارد در آگوست ۲۰۲۲ سفر نانسی پلوسی رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا به تایپه بود که باعث تنش بین دو کشور شد.

آیا گاهی ابهام کمک می کند؟

برخی از کارشناسان سیاست چین می گویند که در سخنرانی خود، لای در واقع از مسیری که سلف خود پیموده بود منحرف شد، علیرغم اینکه در مبارزات انتخاباتی متعهد به حفظ “وضعیت موجود” بود.

به عنوان مثال، در حالی که تسای به “مقامات پکن” یا “آن سوی تنگه” – با عباراتی که وجود دو کشور متفاوت را فرض نمی کرد – اشاره می کرد – لای از “جمهوری چین” و “جمهوری خلق چین” صحبت کرد. ، با بیان اینکه “آنها تابع یکدیگر نیستند”.

فایننشال تایمز می‌نویسد: «در واقع خطر از بین رفتن ابهامی وجود دارد که به ادعاهای ارضی پکن اجازه داده است تا بدون ایجاد درگیری‌ها با استقلال واقعی تایوان همزیستی کند». ما باید منتظر بمانیم تا بفهمیم آیا ویلیام لای واقعاً قصد دارد با افزایش هزینه های نظامی و تقویت اتحادهای خود، به ویژه با ایالات متحده، خطرات را افزایش دهد.

اما اگر اینطور باشد – حتی اگر سیاستمداران ادعا کنند که انتخاب زیادی ندارند – روابط با سرزمین اصلی چین را پیچیده خواهد کرد.

در همین حال، مدت دو روز اعلام شده توسط پکن باعث می شود مانورهای جاری کوتاهتر از دو مانور قبلی باشد. برخلاف سال ۲۰۲۳، آنها شامل تمرینات آتش زنده نیز نمی شوند. با این حال، همانطور که حرف آخر در نام عملیات «شمشیر مشترک ۲۰۲۴-A» نشان می دهد، آنها تنها می توانند اولین مورد از یک سری طولانی باشند.

پس از چند ماه انتظار کلی، چین بار دیگر فشار نظامی علیه تایوان را افزایش داد. پس از سخنرانی افتتاحیه که توسط پکن تحریک آمیز تلقی شد، نیروهای مسلح چین تمرینات نظامی را اعلام کردند که عملاً تحمیل محاصره دریایی در جزیره را شبیه سازی می کند.

به نظر نمی رسد هدف تهاجم باشد، که در شرایط کنونی نیز بسیار دشوار خواهد بود، بلکه هدف ارسال یک سیگنال سیاسی خشن به تایپه با نشان دادن این است که نیروهای مسلح چین در صورت تمایل آماده عمل خواهند بود.

با این حال، با توجه به ادغام بسیار عمیق تایوان در زنجیره های تامین بین المللی، فرضیه تحریم، عملی ترین گزینه بدون بازگشتی که پکن روی میز دارد، با این وجود نشان دهنده تشدید تنش با عواقب جهانی است: به طوری که اگر این جزیره توسط دریا مسدود شود، تخمین زده می شود که اقتصاد جهان تا ۵ درصد کاهش یابد.