کارنامه چهارساله رییس جمهور ۸۲ ساله امریکا

کارنامه چهارساله رییس جمهور ۸۲ ساله امریکا

کارنامه چهارساله رییس جمهور ۸۲ ساله امریکا

جو بایدن: زمان ارزیابی

در پایانِ تنها دوره ریاست‌جمهوری جو بایدن و دولتش، زمان ارزیابی فرا رسیده است: میراث او شامل روشنایی‌ها و تاریکی‌هایی است. در حالی که دونالد ترامپ خود را برای مراسم تحلیف آماده می‌کرد که در روز دوشنبه ۲۰ ژانویه کنگره بازگشت فوق‌العاده او به کاخ سفید را رسمی کند، برای جو بایدن و دولت او زمان ارزیابی فرارسیده است.

در سخنرانی خداحافظی خود در پایان تنها دوره ریاست‌جمهوری، جو‌ بایدن که در سال ۲۰۲۱ وعده داده بود “روح کشور را ترمیم کند”، اذعان کرد که وعده‌ او محقق نشده است. آمریکای امروز، به گفته او، در وضعیتی از “نبرد مداوم، فاصله‌ای کوتاه بین خطر و فرصت” به سر می‌برد. با بازگشت ترامپ به اتاق بیضی در هفته آینده، دوران بایدن و دموکرات‌ها به نظر می‌رسد که تنها یک دوره موقت باشد، در عصری که ملی‌گرایی در حال رشد است.

البته، در چهار سال ریاست‌جمهوری، این کهنه‌کار دموکرات می‌تواند بگوید که ترامپ را شکست داده، در برابر روسیه ایستاده، قوانین را به تصویب رسانده، قضات را منصوب کرده و به درستی ادعا کند که اقتصادی قوی را برای کشور به ارث گذاشته است. با این حال، همچنین درست است که او ناراحتی بسیاری از افراد جامعه در مورد تورم را که محرک‌های او به آن کمک می‌کرد و ترس‌های مربوط به مهاجرت را درک نمی‌کرد. علاوه بر این، برخلاف آنچه در کمپین انتخاباتی ۲۰۲۰ وعده داده بود، یعنی اینکه به‌عنوان “پل” بین دو نسل سیاسی عمل کند، در زمان مناسب نه تنها آن را درک نکرد، بلکه بدتر از آن، نخواست از میدان کنار برود.

دوستان و حامیان او اظهار می‌کنند که نظرات درباره عملکردش با گذشت زمان تغییر خواهد کرد، اما امروز نظر عمومی روشن و غیرقابل انکار است: تنها یک چهارم از آمریکایی‌ها معتقدند که جو بایدن رئیس‌جمهور خوب یا بزرگ بود. این کمتر از درصدی است که ترامپ هنگام خروج از قدرت، اندکی پس از ۶ ژانویه ۲۰۲۱، حمله به ساختمان کنگره، تلاش برای استیضاح، و در حالی که کشور هنوز در بحبوحه همه‌گیری ویروس کرونا بود، به او داده شد. اما در مورد باقی‌مانده جهان، نظرات چندان ‌قطعی و روشن نیست: بسیاری بر این باورند که بیشتر موفقیت‌های او اکنون از بین خواهد رفت و میراث او بازگشت ترامپ است.

پارادوکس بایدنومیکس چیست؟

“بایدنومیکس” اصطلاحی است که به سیاست‌های اقتصادی جو بایدن، رئیس‌جمهور پیشین ایالات متحده، اطلاق می‌شود. این سیاست‌ها بیشتر بر تقویت اقتصاد داخلی، کاهش نابرابری‌های اقتصادی، ایجاد فرصت‌های شغلی و حمایت از طبقات متوسط و پایین متمرکز است. بایدنومیکس در تلاش است تا از طریق سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، انرژی پاک، و آموزش، رشد اقتصادی را پایدار کرده و به بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی بپردازد.

از دیگر ویژگی‌های آن می‌توان به تمرکز بر عدالت اجتماعی و حمایت از کارگران و حقوق آنان اشاره کرد. در این سیاست‌ها، توجه ویژه‌ای به مقابله با تغییرات اقلیمی و ارتقای استانداردهای زندگی طبقات مختلف اجتماعی نیز شده است. به طور کلی، بایدنومیکس ترکیبی از اقدامات مالیاتی، سرمایه‌گذاری‌های کلان در زیرساخت‌ها، افزایش حداقل دستمزد و همچنین تنظیم قوانین برای کاهش شکاف‌های درآمدی است.

در سیاست داخلی، شاید هیچ رئیس‌جمهوری برنامه های قانونی پرزحمت تری از جو بایدن را پیش نبرده باشد: برای مبارزه با تغییرات اقلیمی، کاهش و تنظیم هزینه داروها، لغو یا کاهش بدهی دانشجویی و اعمال قوانین سخت‌گیرانه‌تر در مورد خرید اسلحه.

در زمینه زیرساخت‌ها، بایدن همچنین یک برنامه وسیع به ارزش ۱۲۰۰ میلیارد دلار را برای بازسازی جاده‌ها، پل‌ها، فرودگاه‌ها، شبکه‌های آب و فاضلاب و اینترنت پرسرعت پیش برد که توانست آن را با حمایت جمهوری‌خواهان به تصویب برساند. و علاوه بر این، نام او با قانون کاهش تورم (Inflation Reduction Act) پیوند خواهد خورد، بزرگترین سرمایه‌گذاری در فناوری سبز در تاریخ ایالات متحده، و همچنین قانون چیپس و علم (Chips and Science Act)، یک اقدام به ارزش تقریباً ۳۰۰ میلیارد دلار که برای بازگرداندن تولید نیمه‌هادی‌ها به ایالات متحده و افزایش سرمایه‌گذاری‌ها در تحقیق و توسعه طراحی شده است. اما توسعه برنامه‌ها و دریافت مجوزها زمان می‌برد و بسیاری از این پروژه‌ها هنوز آثاری را که برای آن طراحی شده بودند، ایجاد نکرده‌اند.

جو بایدن خود نیز از اینکه به اندازه‌ای که فکر می‌کرد سزاوار است، از او‌ قدردانی‌ نشده، شکایت کرده است. برعکس، مردم او را مسئول افزایش تورم می‌دانند، تورمی که در نتیجه بسته‌ های کمکی ۱.۹ تریلیون دلاری تصویب شده توسط دولت برای کمک به خانواده‌ها در طول همه‌گیری کووید-۱۹ به شدت افزایش یافته است. قیمت گاز، مواد غذایی و مسکن همگی بیش از ۲۰ درصد افزایش یافته است و باعث شده بسیاری از آمریکایی ها احساس کنند که در وضعیت بدی قرار دارند. بایدن اقتصادی را به ارث برد که به شدت از کووید آسیب دیده بود و اقتصادی استثنائاً قوی را به ارث می‌گذارد، همانطور که فایننشال تایمز اشاره می‌کند، “اما در حالی که او آماده است تا دوشنبه از سمت خود استعفا دهد، بسیاری از آمریکایی ها معتقدند وضعیت آنها بدتر از زمان روی کار آمدن رئیس جمهور است.”

یک سیاست خارجی با نقاط روشن و تاریک؟

قطعاً، در سیاست خارجی بایدن می‌تواند به برخی از موفقیت‌های خود افتخار کند. تحت رهبری او، ایالات متحده همکاری‌ها و اتحادهای خود را در سرتاسر جهان تقویت کرده است، از ناتو گرفته تا کواد (Quad) که ایالات متحده را با ژاپن، هند و استرالیا متحد می‌کند. و دولت او روابط با چین را به شکلی مسئولانه مدیریت کرده است، به طوری که رقابت را در چارچوبی سیستماتیک و قابل پیش‌بینی بازگردانده است. دشمنان، هم در روسیه و هم در ایران، ضعیف‌تر از آن چیزی هستند که چهار سال پیش بودند. و پس از تهاجم همه جانبه کرملین به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، دولت بایدن در جمع آوری و هماهنگی حمایت های فراآتلانتیک از کی یف نقش اساسی داشت.

اما شکست‌هایی نیز وجود داشت، مانند خروج فاجعه‌بار از افغانستان – هرچند که در ماه‌های آخر دولت ترامپ تصمیم گرفته شده بود – و یک موج عظیم مهاجران در مرز در سال ۲۰۲۳. بایدن نیز مانند همه اسلاف خود، در حل بحران مهاجرت در مرز مکزیک شکست خورده است. و با اینکه پس از صحنه‌های دلخراش خانواده‌هایی که در مرز از هم جدا شده بودند، وعده یک سیاست “انسانی‌تر” را داده بود، با این واقعیت روبه‌رو شد که نمی‌تواند این پدیده را بدون توافق دوحزبی کنترل کند و در نهایت مجبور شد همان خط‌مشی سخت‌گیرانه جمهوری‌خواهان را اتخاذ کند.

حتی اگر بایدن به خاطر گردهم آوردن اروپا برای دفاع از اوکراین شایسته تقدیر باشد، منتقدان باور دارند که او نتوانسته است استثنائی بودن آن لحظه را درک کند: “بایدن – همانطور که فیلیپس پیسون اوبراین در آتلانتیک نوشته است – درگیری را به عنوان یک بحران تلقی کرده است که باید مدیریت شود، نه به عنوان جنگی که باید پیروز شود”. امروز، سرنوشت نامشخص اوکراین به جانشین او واگذار شده است.

یک میراث جنجالی؟

اما در خاورمیانه است که میراث رئیس‌جمهور پیشین به شدت جنجالی می‌شود. با انبوهی از ویرانی‌ها و بالاترین میزان تلفات غیرنظامیان در میان تمام درگیری‌های اخیر، نوار غزه با استفاده از ابزارهای نظامی که توسط ایالات متحده تأمین شده‌اند به معنای واقعی کلمه با خاک‌ یکسان شده و به خاکستر تبدیل شده است. بایدن ادعا می‌کند که به حمایت از دولت اسرائیل عمل کرده است، اما در چشم بسیاری از مردم جهان، امروز به‌عنوان رئیس‌جمهوری به نظر می‌رسد که همان حقوق، ارزش‌ها و قوانینی را که وعده داده بود دفاع کند، زیر پا گذاشته است. در عوض آنچه که جنگ غزه برای افکار عمومی بین المللی آشکار کرده است، تصویری از بدبینی عمیق نسبت به ایالات متحده در قبال اصول بین‌المللی لیبرالی است که بایدن پیش‌تر از آن‌ها سخن می‌گفت.

“در دفاع از اوکراین، بایدن از دیگر کشورها خواسته بود که تنها یک “نظام مبتنی بر قوانین” می‌تواند جهان را از هرج و مرج نجات دهد و برای همین همه ما در خطر خواهیم بود اگر به روسیه اجازه داده شود آنچه را که می‌خواهد به دست آورد – امروز در یک مقاله انتقادی بسیار شدید واشنگتن پست نوشته است – اما وقتی بحث به اسرائیل رسید، دولت او تصمیم گرفت که قوانین ایالات متحده را که کمک‌های نظامی به کشورهای خارجی را مشروط به رعایت آن‌ها می‌کند، اعمال نکند و عملکرد نهادهای کلیدی نظامی که آن نظام بر اساس آن استوار است، از جمله دادگاه بین‌المللی لاهه، عالی‌ترین نهاد قضائی سازمان ملل، را رد کرد”. چهار سال پیش، بایدن از “بازگشت ایالات متحده” و رهبری‌ای که متحدان می‌توانستند به آن تکیه کنند، خبر می‌داد. امروز سخنان او در میان رهبران جهانی که تحت فشار پوپولیسم قرار دارند و باید با بازگشت ترامپ کنار بیایند، توخالی به نظر می‌رسد.

در پایان می توان اذعان کرد که فقط زمان به ما این امکان را خواهد داد که به‌طور کامل شایستگی‌ها و محدودیت‌ها، موفقیت‌ها و شکست‌های ریاست‌جمهوری بایدن را ارزیابی کنیم. مورخان اغلب ریاست‌جمهوری‌هایی را که با پایان ناخوشایند یا شکست‌های انتخاباتی به پایان رسیدند، را مورد ارزیابی مجدد قرار داده‌اند؛ از جمله می‌توان به موارد اخیر لیندون جانسون، جیمی کارتر یا جورج بوش پدر اشاره کنیم. و آثار برخی از دستاوردهای مهم بایدن – از جمله قانون زیرساخت‌ها تا قانون کاهش تورم – تنها در سال‌های آینده قابل اندازه‌گیری خواهند بود.

با این حال، پایان سیاسی بایدن غم انگیز است و با شکست‌ها و تحقیرهای واقعی همراه است: داخلی (با اصرار بیهوده او برای نامزدی و جایگزینی او در آخرین لحظه) و بین المللی (مانند مواردی که بارها توسط نتانیاهو به او تحمیل شده است). حداقل در حال حاضر، تصویری که پایان تجربه ریاست‌جمهوری او به ما می‌دهد، تصویری از مردی خسته، سرسخت و نه همیشه باهوش است، کسی که نتوانست زمانی که لازم بود کنار برود، در حالی که از موفقیت‌های سیاسی و قانونی بی‌تردید خود که بین ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳ به دست آورد، بهره‌برداری کند.