میزان درآمد نفتی دولت رئیسی افشا شد

میزان درآمد نفتی دولت رئیسی افشا شد

میزان درآمد نفتی دولت رئیسی افشا شد. به گزارش ایران گیت، با توجه به گفته های داوود منظور، رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت رئیسی هر بشکه نفت ایران را با تخفیف ۳۰ درصدی به فروش می رساند. اما اظهارات منظور نشان داد که علیرغم ادعاهایی که شده بود دولت سیزدهم حدود یک سوم آمار و ارقام ادعایی نفت فروخته و درآمد کسب کرده است. اما نکته اینجاست که پول حاصل از فروش دو سوم دیگر میزان صادرات نفت کجاست؟

ابراهیم رئیسی بارها و بارها بر افزایش بی سابقه درآمدهای نفتی کشور تاکید کرده است. جواد اوجی، وزیر نفت دولت سیزدهم نیز هر بار ادعاهای ابراهیم رئیسی را تایید کرده و بر افزایش قابل توجه صادرات نفت ایران پافشاری کرده است. همواره این پرسش مطرح بود که اگر واقعا ادعاهای دولت رئیسی دقیق و اصیل باشد پس چرا هیچ ردی از این پول در اقتصاد کشور و معاش مردم عادی دیده نمی شود؟

حالا اظهاراتی که داوود منظور، رئیس سازمان برنامه و بودجه و همچنین معاون رئیس جمهوری همه چیز را برای رسانه ها و تحلیلگران روشن ساخت. در این گزارش به ترجمه اظهارات اخیر منظور پرداخته شده و تلاش شده تا میزان واقعی درآمد نفتی دولت سیزدهم مورد محاسبه قرار گیرد.

منظور منظور چیست؟

رئیس سازمان برنامه و بودجه اخیرا اعلام کرده که تا پایان مرداد ماه ۱۴۰۲ تنها ۵۰ درصد درآمدهای نفتی برآورد شده در بودجه محقق شده است. از همین یک ادعا می توان به اعداد و ارقام عجیب و نگران کننده ای رسید که نشانگر نادرست بودن ادعاهای رئیسی و وزیر نفت دولتش است.

طبق بودجه ۱۴۰۲ دولت سیزدهم موظف بوده تا پایان پنجمین ماه سال جاری، بالغ بر ۱۳ میلیارد دلار نفت صادر کرده و پول حاصل از آن را وارد کشور کند. اما طبق گفته داوود منظور، تنها ۵۰ درصد این مبلغ محقق شده و درآمد نفتی دولت رئیسی حدود ۶ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار بوده است.

درآمد نفتی دولت رئیسی لو رفت

اگر عدد ۶.۵ میلیارد دلار درآمد نفتی دولت در ۵ ماهه نخست سال در کنار برخی داده های دیگر گذاشته شود، می توان به میزان دقیق درآمد دولت از محل صادرات نفت پی برد. اما رئیس سازمان برنامه و بودجه مبلغ پایه ای که برای هر بشکه نفت اعلام کرده معادل ۶۰ دلار است. به عبارتی می توان گفت درآمد ۶.۵ میلیارد دلاری دولت از محل صادرات نفت مربوط به فروش یک میلیون بشکه در روز است. یعنی دولت ابراهیم رئیسی در ۵ ماهه نخست سال جاری روزانه بالغ بر یک میلیون بشکه نفت صادر کرده است.

تخفیف حداقل ۳۰ درصدی ایران به مشتریان نفتی

اما نکته مهم اینجاست که اگر قیمت ۶۰ دلاری داوود منظور در محاسبات لحاظ شود و اگر میزان صادرات نفت نیز یک میلیون بشکه باشد، ایران تخفیف بسیار سنگینی به مشتریان نفتی خود داده است.

به عبارتی محاسبات ایران گیت نشان می دهد دولت ابراهیم رئیسی برای فروش هر بشکه نفت به مشتریان حدود ۳۵ الی ۴۰ درصد تخفیف داده است. تخفیفی که حدود دو برابر تخفیف روس ها به مشتریان نفتی خود بوده و خیانتی بزرگ به منافع ملی ایران محسوب می شود.

پول ۸۰۰ هزار بشکه نفت کجاست؟

اما داستان به همینجا ختم نمی شود چرا که این اعداد و ارقام با ادعاهای رئیسی و وزیر نفت همخوانی ندارد. چرا که اگر فرض را بر صحت اظهارات منظور بگذاریم، اظهارنظر رئیسی مبنی بر فروش روزانه یک میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه ای نفت ایران نادرست است.

چرا که در این بین اختلاف حساب ۸۰۰ هزار بشکه ای بین آمار وزارت نفت و سازمان برنامه و بودجه وجود دارد. حال این پرسش مطرح می شود که اگر اظهارات هر دو مقام مسئول را درست بدانیم، پول حاصل از صادرات روزانه ۸۰۰ هزار بشکه نفت کجاست؟ آیا دولت ابراهیم رئیسی توضیحی برای این اختلاف حساب سنگین بین معاون رئیس جمهوری و وزیر نفت دارد؟

منافع ملی فدای حجم صادرات

تنها نتیجه ای که از این دست اظهارات می توان گرفت این است که دولت از دسترسی به منابع مالی حاصل از صادرات حدود ۸۰۰ هزار بشکه در روز عاجز است. این در حالیست که از طرفی تخفیفی حداقل ۳۰ درصدی را به خریداران داده و نیمی از پول نفت فروخته شده را هنوز معلوم نیست به چه نحوی دریافت کرده است.

این در حالیست که حسن روحانی هم بارها گفته بود اگر قرار بر فروش نفت به گونه ای که دلالان را سیر کند باشد هر کسی می تواند میلیون ها بشکه نفت بفروشد. اما مسئله اینجاست که توسل به چنین روش هایی در واقع فدا کردن منافع ملی پیش پای اعداد و ارقامی است که تنها کاربردشان «رو کم کنی‌های جناحی» است.

به زبان ساده تر، ابراهیم رئیسی تصمیم گرفته نفت را با تخفیف حداقل ۳۰ درصدی به چین بفروشد و نیمی از درآمدهای ارزی حاصل از همین فروش با تخفیف را نیز دریافت نکند، تا فقط بتواند روی کاغذ از افزایش میزان فروش نفت در دولت سیزدهم دم بزند و اصطلاحا پز بدهد که دولت من اقتصاد را به برجام گره نزده است! اما غافل از اینکه چنینی رویکردی دقیقا مصداق بارز «پز عالی با جیب خالی» است و نه تنها هیچ آورده ای برای مردم نخواهد داشت، بلکه خیانتی بزرگ در قبال آیندگان و نسل های جوان محسوب می شود.