فرش قرمز اروپا برای زلنسکی در لندن

فرش قرمز اروپا برای زلنسکی در لندن

فرش قرمز اروپا برای زلنسکی در لندن

اوکراین: اروپا دوباره تلاش می‌کند، بدون ترامپ

فرانسه و بریتانیا آتش بس یک ماهه را پیشنهاد کردند. استارمر: “ما در یک دوراهی در تاریخ هستیم”.
آتش‌بس یک‌ماهه و سپس یک “ائتلاف داوطلبان” در صورت وقوع توافق صلح، که در هر صورت باید فقط با حضور کی‌یف در میز مذاکره حاصل شود.

این‌ها نکاتی هستند که کشورهای اروپایی در تلاشند تا بر اساس آن‌ها، ساختاری بسازند که امنیت و حاکمیت اوکراین را پس از شکاف دردناک به نمایش درآمده در کاخ سفید حفظ کند.

ما توافق کرده‌ایم که بریتانیا، فرانسه و دیگران با اوکراین بر روی طرحی برای توقف جنگ کار کنند. کیر استارمر گفت: “سپس آن طرح را با ایالات متحده مطرح خواهیم کرد و آن را با هم پیش خواهیم برد”.

وی تصریح کرد که هدف از این نشست گرد هم آوردن شرکای ما برای تقویت اوکراین و حمایت از صلح عادلانه و پایدار بود.
“ما باید با قرار دادن اوکراین در قوی ترین موقعیت ممکن شروع کنیم تا بتواند از موضع قدرت مذاکره کند”. در مجموع، ۱۹ رهبر به اجلاس “آینده خود را ایمن کنیم” در پایتخت بریتانیا پیوستند.

علاوه بر ولودیمیر زلنسکی و نمایندگان و رهبران اروپایی، دبیر کل ناتو، مارک روته، هاکان فیدان وزیر امور خارجه ترکیه و جاستین ترودو نخست‌وزیر کانادا، نیز حضور داشتند.

از محل خانه لنکستر( Lancaster House)، استارمر اعلام کرد که یک بودجه جدید به ارزش ۲ میلیارد یورو برای تقویت دفاع هوایی اوکراین اختصاص داده شده است و از حاضران خواست تا متحد شوند: “اروپا در یک دوراهی تاریخی قرار دارد و باید قدم پیش بگذارد و حول یک طرح جدید برای صلحی عادلانه و پایدار متحد شود”، او به خبرنگاران اضافه کرد: “اگر می‌خواهیم صلح را حفظ کنیم، باید آماده باشیم که از آن دفاع کنیم”.

گسترش فاجعه در سراسر جهان؟

نشست لندن در حالی برگزار شد که هنوز شوک ناشی از درگیری جمعه بعدازظهر در اتاق بیضی کاخ سفید، در فضا حس می‌شد.جایی که رئیس‌جمهور دونالد ترامپ و معاون او جی‌دی ونس علیه زلنسکی حمله کردند.

آنچه قرار بود یک ملاقات رو در رو برای دستیابی به توافقی درباره ذخایر معدنی اوکراین باشد، که حمایت واشنگتن از کی‌یف را در مذاکرات بالقوه با روسیه تقویت می‌کرد، به یک فاجعه دیپلماتیک بی‌سابقه تبدیل شد که در مقابل چشمان حیرت‌زده حاضران: رئیس‌جمهور آمریکا و معاونش با لحنی تند به رهبر اوکراین یادآوری کردند که در مذاکرات موقعیت ضعیفی دارد و او را بابت قدردانی نکردن از کمک های آمریکا سرزنش کردند.

پس از ۴۰ دقیقه بحث و جدل زنده در تلویزیون جهانی، توافق لغو شد و از هیئت اوکراینی خواسته شد که کاخ سفید را ترک کنند.

زلنسکی اندکی بعد در برنامه فاکس نیوز ظاهر شد تا از مردم آمریکا عذرخواهی کند، اما از رئیس‌جمهور آمریکا عذرخواهی نکرد.

در واشنگتن، وفاداران ترامپ از تغییر موضع او استقبال کردند و رئیس‌جمهور اوکراین را که از ترامپ خواسته بود تضمین‌های امنیتی محکمی برای منصرف کردن روسیه، که در فوریه ۲۰۲۲ حمله وسیع خود را آغاز کرد، از نقض آتش‌بس در آینده‌ به او بدهد، به شدت مورد انتقاد قرار دادند.

ترامپ به پوتین نزدیک تر است؟

بر اساس گزارش واشنگتن پست، این برخورد “شکاف روزافزون بین اروپا و دولت ترامپ را آشکار کرده است”، که اکنون تهدید به قطع حمایت از اوکراین در یکی از لحظات بحرانی و آسیب‌پذیرترین دوران کی‌یف از آغاز جنگ می‌کند.

حتی پیش از آنکه ترامپ هیئت اوکراینی را از کاخ سفید اخراج کند، دولت جدید به تدریج فاصله خود را از متحدانش نشان داده بود: اوایل فوریه، ترامپ با ولادیمیر پوتین تماس گرفت و اعلام کرد که قصد دارد روابط را با او عادی‌سازی کند.

از آن زمان و در چندین نوبت، مقامات او آمادگی خود را برای پذیرفتن بسیاری از خواسته‌های کرملین در مورد اوکراین نشان داده‌اند، در حالی که این تاجر بزرگ زلنسکی را “یک دیکتاتور” خوانده و ابراز امیدواری کرده که از سمت خود برکنار شود.

هفته گذشته، به مناسبت سومین سالگرد حمله، ایالات متحده همراه با مسکو علیه یک قطعنامه سازمان ملل که از سوی کی‌یف و اروپا حمایت می‌شد، رای دادند. این قطعنامه به محکومیت تجاوز روسیه پرداخته و خواستار بازگشت اراضی اشغالی اوکراین شد.

تلاش‌های ایالات متحده برای پایان دادن به انزوای مسکو همچنین مبنای یک طرح برای راه‌اندازی مجدد خط لوله نورد استریم ۲ است که روسیه را به آلمان متصل می‌کند و توسط روس‌ها با حمایت سرمایه‌گذاران آمریکایی دنبال می‌شود.

همچنین ترامپ در تلاش است تا از روابط نزدیک‌تر خود با روسیه برای ایجاد تفرقه بین مسکو و پکن استفاده کند.

او بر این باور است که در صورتی که روسیه از چین فاصله بگیرد، می‌تواند به نفع ایالات متحده باشد، چرا که یک اتحاد قدرتمند میان روسیه و چین می‌تواند تهدیدی جدی برای منافع آمریکا و غرب باشد.

در گذشته، ترامپ از نزدیک بودن روابط چین و روسیه نگران بود و تلاش کرده بود تا با نزدیکی به پوتین، فشارهایی به مسکو وارد کند تا روابط خود را با چین کاهش دهد. این استراتژی می‌تواند به تقویت موقعیت ایالات متحده در عرصه جهانی کمک کند، چرا که یک جبهه متحد بین روسیه و چین می‌تواند قدرت بیشتری در مقابل غرب ایجاد کند.

بازسازی بله، اما چگونه؟

در حالی که هنوز مسائل زیادی در مورد دفاع اروپا وجود دارد، حداقل در مورد اوکراین، نشست لندن نتایج فوری به همراه داشت. گیدئون راچمن می‌گوید، لندن با استقبال گرم زلنسکی در صفوف رهبران اروپایی، روشن کرد که رهبر اوکراین و کشورش “تنها نیستند”.

اما مهمتر از آن، استارمر و مکرون ممکن است به طور موقت ابتکار عمل دیپلماتیک را از ترامپ و پوتین سلب کرده باشند.

با اعلام این که کشورهای اروپایی با اوکراین بر روی یک پیشنهاد صلح همکاری خواهند کرد و سپس به ایالات متحده ارائه خواهد شد، آن‌ها کار ترامپ را سخت‌تر کرده‌اند که این موضوع را به‌عنوان مسئله ای که باید به‌تنهایی بین آمریکا و روسیه مورد مذاکره قرار گیرد، تلقی کند.

پس از پاریس و لندن، اروپایی‌ها روز پنجشنبه در بروکسل گرد هم می‌آیند تا به موضوع دیگری که در دستور کار است پرداخته شود: امنیت اروپا. اولاف شولتز، صدراعظم آلمان روز یکشنبه اعلام کرد: “نشست بر این موضوع متمرکز خواهد بود که چگونه می‌توانیم بیشتر برای دفاع خود اقدام کنیم”.

این سوال در پایتخت‌های اروپایی هر روز بیشتر به یک نگرانی جدی تبدیل می‌شود، جایی که از احتمال عدم تعهد ناگهانی و مخرب ایالات متحده به قاره اروپا هراس دارند. اتحادیه اروپا در حال کار بر روی یک طرح “برای بازسازی تسلیحات” است که جزئیات آن روز دوشنبه سوم مارس توسط رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا، اورسولا فون در لاین، با کشورهای عضو به اشتراک گذاشته شد.

اما واضح است که این کار آسان نخواهد بود.

متحدان آمریکا، در سراسر اتحادیه اروپا و فراتر از آن، به طور فوری به یک گزینه جایگزین برای امنیت جمعی در دنیایی نیاز دارند که در آن دولت ایالات متحده، اکنون، به نظر می‌رسد پوتین را به زلنسکی ترجیح می‌دهد.

نشست فوق‌العاده رهبران اتحادیه اروپا که این پنج‌شنبه در بروکسل برگزار خواهد شد، به طور جمعی به بررسی گزینه‌ها خواهد پرداخت و همچنین به این سوال پاسخ خواهد داد که آیا و تا چه اندازه آنچه پیش‌تر در پاریس و سپس در لندن بحث شده بود، می‌تواند در قالب ۲۷ کشور (یا به نام ۲۷ کشور) اجرایی شود.

در واقع، مجارستان و اسلواکی به جلسات قبلی دعوت نشده بودند – همانطور که چهار کشور بی‌طرف اتحادیه (ایرلند، اتریش، مالتا و قبرس) نیز دعوت نشده بودند – در حالی که رومانی و جمهوری چک در آستانه مهلت‌های حساس انتخاباتی هستند.

تحریم‌های جدید علیه مسکو – بسته شانزدهم از ۲۰۲۲ که اکنون نهایی شده است – باید به اتفاق آرا تصویب شوند، و حتی استفاده از منابع مالی اتحادیه اروپا و/یا مشترک برای تأمین تجهیزات نظامی برای کی‌یف نیز به یک سطح خاص از توافق میان شرکا نیاز دارد.

در مورد احتمال – که همچنان به طور غیررسمی بحث می‌شود – ارسال یک “نیروی تضمین امنیت” اروپایی به اوکراین پس از آتش‌بس احتمالی در آینده، بر هیچ کس پوشیده نیست که تعداد کشورهایی که حاضر هستند از بریتانیا و فرانسه پیروی کنند تاکنون اندک هستند (چنان‌که استارمر نیز به آن اشاره کرده است)، و آنچه که ماکرون دیروز در یک مصاحبه با لو فیگارو بیان کرد – یعنی اینکه آتش‌بس در حال بحث یک ماهه خواهد بود و شامل درگیری‌های زمینی نمی‌شود – قطعاً به افزایش تعداد کشورهای حامی این طرح کمک نکرده است.

بسیاری از این نکات، به وضوح، بستگی به چارچوب، زمینه و شرایطی دارد که این “ائتلاف داوطلبان” احتمالی در آن می‌تواند مستقر شود.

اما به همان اندازه واضح است که چیزی که برخی آن را «ائتلاف ممانعت‌کنندگان مجازی» نامیده‌اند نیز وجود دارد – هرچند با انگیزه‌های مختلف هدایت شده – که می‌تواند این ابتکار را دشوارتر یا کم‌اعتبارتر کند، ابتکاری که در عین حال می‌تواند در چشم‌انداز آینده، هسته اولیه همان “ارتش اروپایی” باشد که بسیاری از آن امروز سخن می‌گویند.

نخست‌وزیر سابق بریتانیا، هارولد ویلسون، عادت داشت بگوید که یک هفته در سیاست زمانی بسیار طولانی است، و از حالا تا پنج‌شنبه هنوز خیلی چیزها می‌تواند رخ دهد، هم در بروکسل و هم در واشنگتن. اما همانطور که نخست‌وزیر لهستان، دونالد توسک، به طور صریح (و شاید کمی هم خودانتقادی) اشاره کرد، قطعاً تأمل‌برانگیز است که ۵۰۰ میلیون اروپایی همچنان از ۳۰۰ میلیون آمریکایی درخواست می‌کنند تا از آن‌ها در مقابل ۱۴۰ میلیون روسی دفاع کنند.