در غزه نان نیست و گلوله هست

در غزه نان نیست و گلوله هست

غزه: گرسنگی به عنوان یک سلاح

در غزه نان نیست و گلوله هست. سه ماه پس از آغاز درگیری، در حالی که اسرائیل فشارها برای کاهش خشونت را نادیده می گیرد مردم غزه از گرسنگی می میرند: بیش از ۲۳ هزار فلسطینی در این مدت جان خود از دست داده اند.

سه ماه پس از حمله ۷ اکتبر و شروع جنگ، بحران انسانی در نوار غزه از تمام سطوح هشدار فراتر رفته است: در منطقه تحت محاصره برخورداری از مراقبت های بهداشتی تقریبا ناممکن شده است، بیش از ۹۰ درصد از جمعیت آواره شده اند در حالی که کمک ها و نیازهای اولیه- از جمله غذا- به کندی به منطقه وارد می شود.

آژانس‌‌‌ های بین المللی بارها هشدار داده اند: غزه از گرسنگی می میرد. براساس گزارش سازمان ملل، از هر چهار نفر، یکی از گرسنگی می میرد و در برخی مناطق از هر ده خانوار، نه خانواده برای مدت طولانی به غذا دسترسی ندارند و بدون مواد غذایی هستند. گزارشی از طبقه بندی مرحله یکپارچه امنیت غذایی برنامه جهانی غذا (WFP) پیش بینی می‌ کند که تا ماه فوریه، تمامی جمعیت ۲ میلیون نفری ساکن در نوار غزه با سطوح حاد ناامنی غذایی مواجه خواهند شد و حداقل یک خانواده از هر چهار تا با شرایطی بی غذایی و قحطی روبرو هستند.

افراد آسیب پذیر، مانند زنان باردار و کودکان، بیشتر در معرض خطر سوءتغذیه قرار دارند، زیرا شیر خشک برای نوزادان بطور نگران کننده ای با کمبود مواجه است. علاوه بر این، ارسال معدود کمک های بشردوستانه ای که به داخل نوار غره نیز، به دلیل بمباران هایی که بدون وقفه ادامه دارد، بسیار پیچیده و دشوار شده است.
به همین دلیل است که طبق گزارش سازمان ملل متحد، در هفته آخرماه دسامبر کمک غذایی ارسال شده تنها به دست ۸ درصد از کسانی که به آن نیاز داشته اند، رسیده است.

سرگردان بین گرسنگی و ویرانی؟

وضعیت انسانی غم انگیز و ناراحت کننده ای که در غزه در جریان است را نمی توان ” اثر جانبی جنگ” در نظر گرفت. بمباران های اسرائیل در سراسر نوار غزه به نانوایی ها، انبارهای موادغذایی و همچنین جاده هایی که برای انتقال کمک های بشردوستانه استفاده می شوند، آسیب جدی وارد کرده است. اما حتی اگرهمه اینها بازسازی هم شوند، با مشکل کمبود شدید مواد اولیه روبرو هستند.

پس از حمله ۷ اکتبر، یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل دستور” محاصره کامل نوار غزه” را صادر کرد، با بیان اینکه” نه برق، نه غذا و نه سوخت” دیگر در این منطقه ارائه نخواهد شد، در همین حالی ایتامار بن گویر، وزیر امنیت ملی، در ۱۷ اکتبر اعلام کرد که” تا زمانی که حماس زندانیان گروگان گرفته شده را آزاد نکند، هیچ کمکی نباید وارد غزه شود”.

۱۳ هفته پس از آغاز درگیری، عملیات طوفان الاقصی، چندین گروه حقوق بشری و کارشناسان حقوقی این اظهارات را به همراه اقدامات اسرائیل برای جلوگیری از دسترسی به آب و غذا در خاک فلسطین را به مثابه مجازات دسته جمعی علیه غیرنظامیان و بخشی از استراتژی محرومیت از غذا به عنوان سلاح جنگی در نظر گرفتند و آن را نقض صریح قوانین بین‌المللی دانسته و محکوم کردند.

خبرنگاران در تیررس؟

در حالی که ساکنان نوار غزه، برای زنده ماندن می جنگند و تعداد کشته ها از ۲۳ هزار نفر فراتر رفته است، جنبه های دیگری از اخبار جنگ نیز وجود دارند که در رسانه های اجتماعی و سنتی منتشر می شوند. و این امر مربوط به کشته شدن تعداد بسیار زیاد روزنامه نگاران و کارکنان شبکه های اطلاع رسانی از آغاز درگیری بین حماس و اسرائیل می باشد.

به طور دقیق ۱۰۹ خبرنگار در طی مدت ۱۳ هفته کشته شده اند: به گفته کمیته حفاظت از روزنامه نگاران( CPJ) تعداد بی سابقه ای که بیش از رقم ثبت شده در هر جنگ ودرگیری دیگری در دوران معاصر می باشد. این نهاد بیم المللی در یک بیانیه مطبوعاتی تاکید کرد که” روزنامه نگاران غیر نظامیانی هستند که در زمان بحران کارهای مهمی انجام می دهند و نباید مورد هدف طرف های متخاصم قرار بگیرند”.

آخرین آنها، به ترتیب زمانی حمزه الدحدوح، روزنامه نگار و تصویر بردار الجزیره و وائل الدحدوح پسر رئیس دفتر مکاتبات شبکه تلویزیونی الجزیره و مصطفی ثریا کارمند مستقل این شبکه بودند که در حمله ی هواپیماهای بدون سرنشین در جنوب نوار غزه کشته شدند.

الجزیره- یکی از معدود شبکه های موجود در نوار غزه با وجود اینکه اسرائیل دسترسی مطبوعات بین المللی را ممنوع اعلام کرده ایت- بطور علنی دولت یهود را متهم کرده است که خبرنگاران را مورد هدف قرار می دهد تا” در واقع، پیام رسان های اطلاعات و حوادث را هدف قرار داده و بدین ترتیب می تواند شهادت های آنها را درباره قتل عام مداوم غیرنظامیان ساکت کند”.

آمریکا: ماموریت غیرممکن؟

وضعیت این روزهای نوار غزه را می توان در بک جمله خلاصه کرد: ” یک تراژدی غیر قابل تصور”. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، در مصاحبه با خبرنگاران در حین انجام ماموریت در دوحه پایتخت قطر، درباره مرگ حمزه الدحدوح نیز صحبت کرد.

بلینکن با اشاره به این واقعیت که خبرنگار الجزیره قبلا در ماه دسامبر- در یک بمب گذاری- همسر خود را از دست داده بود، گفت:” من هم پدر هستم و نمی توانم وحشت و اندوهی را که او پشت سر گذاشت، نه فقط یک بار بلکه برای دومین بار، تصور کنم”. همسر، یک پسر و یک دختر و برادرزاده!

با این حال، وزیر امورخارجه ایالات متحده، با وجود تمام جزئیاتی که توسط مطبوعات عرب گزارش شده است و علیرغم مقاومت دولت نتانیاهو در برابر درخواست آمریکا برای انجام ” توقف های بشردوستانه”، از محکوم کردن اسرائیل به دلیل کشته شدن تعداد بالای غیر نظامیان و خبرنگاران اجتناب کرد. در واقع، بر کسی پوشیده نیست که اسرائیل همچنان از حمایت کامل واشنگتن برخوردار است زیرا که تاکنون، هیچ گاه خواستار آتش بس دائم نشده است.

با این حال، وزیر امور خارجه آمریکا که به امارات متحده عربی و عربستان سعودی نیز سفر کرده است، سفری که چندان آسان و راحت نبود : در حال حاضر اولویت شماره یک و هدف اصلی برای دولت آمریکا که با مبارزات انتخاباتی دست و پنجه نرم می کند، جلوگیری از تشدید تنش و پیدا کردن راه حلی مناسب برای مدیریت نوار غزه پس از پایان درگیری است. اما به دلیل آمار بالای تلفات غیر نظامیان که بدون توقف در حال افزایش است، برای اکثر کشورهای عربی شنیدن این جمله که در مورد اولویت ها در روزهای آینده صحبت خواهیم کرد، غیر قابل قبول است.

واشنگتن پست در گزارشی فاش کرد که در کاخ سفید این باور و عقیده وجود دارد که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر قصد دارد مناقشه را گسترش دهد تا تضمین بقای سیاسی اش باشد وهمچنین در صورت پیروزی باعث افزایش محبوبیتش در نزد مردم شود. هدفی که در صورت تایید-براساس شواهد و همینطور با شروع کشتارهای هدفمند در لبنان – خطر تبدیل کردن سفر جدید آنتونی بلینکن به یک ماموریت غیرممکن را به دنبال خواهد داشت.

سه ماه پس از آغاز درگیری ای که هنوز پایان آن مشخص نیست، جامعه بین‌المللی با درماندگی و بی حوصلگی شاهد فاجعه انسانی عظیم در باریکه غزه است. براساس گزارش سازمان های بشردوستانه که با تلاش زیاد و منابع محدود به فعالیت های خود در غزه ی شکنجه شده ادامه می دهند، تعداد کشته شدگان غیرنظامیان فلسطینی چشمگیر است و به نظر می رسد که این رقم در حال افزایش است.

فقدان امنیت در نوار غزه، کار توزیع اندک کمک های رسیده به منظور رفع نیازهای عظیم جمعیت خسته و درمانده ی باریکه را بسیاردشوار می کند. با این پیش زمینه، می توان این پرسش را مطرح کرد که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، که در چندمین سفر خود به اسرائیل، حفاظت از جان غیرنظامیان و افزایش کمک به نوار غزه را به عنوان دو اولویت اصلی دولت آمریکا اعلام کرد، چه نتایج واقعی و ملموسی را می تواند با خود به خانه ببرد.