خالص سازی بدون رتوش

خالص سازی بدون رتوش

خالص سازی بدون رتوش. ملاحظات کنار رفته است و کسانی که تا چندی قبل در ظاهر صحبت از ضرورت «وحدت» و کم کردن «اختلافات» در اردوگاه اصولگرا می کردند، در حال کشیدن خط افتراق های پررنگ هستند تا از همین امروز مشخص کنند قرار نیست ذیل یک لیست قرار بگیرند و اگر هم «قرار» بر قرار گرفتن ذیل یک لیست افتاد بدون سهم گرفتن قابل توجه تن به این «قرارِ انتخاباتی» همایش‌های انتخاباتی اخیر بخوبی افتراق موجود در اردوگاه اصولگرایی را علنی کرد.

از یک سو حدادعادل درکنار دو موتلفش یعنی قالیباف و زاکانی ایستاده بود و سوی دیگر محصولی یارانش را گردهم آورد تا هم به بهانه حمایت از رئیسی برای دولت تعیین تکلیف کند هم برای دیگر اصولگرایان خط و نشان بکشد، شورای وحدتی ها هم دورهم جمع شدند تا علم ستاد انتخاباتی تهران را بالا ببرند.

اتاق فرمان خالص سازی در دولت

فارغ از آنچه در هر سه نشست گذشت و سیگنال هایی که هر طیف اصولگرا برای دیگر طیف های اصولگرا صادر کرد، آنچه بیش از همه جلب توجه کرد، اظهارات صادق محصولی در نشست جبهه پایداری و مرتضی آقاتهرانی، در مُهر تایید زدن بر پروژه خالص سازی این جبهه بود.

صادق محصولی که از جایگاه دبیرکلی جبهه پایداری در نشست این تشکل سخنرانی می کرد، به سرعت و با دفاع از برخوردهای ضربتی و حذفی طیف همفکرش، خواستار آن شد که دولت در خالص سازی سرعت خود را بیشتر کند، آنجا که صریحا گفت؛ «دولت ضعف‌هایی دارد. اصلی‌ترینش این است که برخی افراد حاضر در دولت، مثل خود رئیس‌جمهوری در فکر و عمل، تحولگرا نیستد ولی همچنان در دولت حضور دارند. از دولت انتظار داریم و مطالبه می‌کنیم هرچه سریع‌تر نیروهای کارآمد انقلابی را جایگزین چنین افرادی کند و اسیر شانتاژهایی چون اتهام خالص‌سازی نشود. متاسفانه امروز تکرار واژه خالص‌سازی اسم رمز حمله به شایسته‌سالاری شده است.»

شایسته سازی یا خالص‌سازی مسئله این است

شایسته سالاری مدنظر محصولی را باید روی دیگر «اصلح» بودن در نگاه فکری پایداری ها دانست، آنجا که خود او با طرح یک سوال این نکته را تاکید می کند و می گوید؛«چرا برخی از شایسته‌سالاری و انتخاب فرد اصلح و شایسته‌تر می‌ترسند؟»
آنها طی ادوار انتخاباتی اخیر بارها با توسل به کلیدواژه «اصلح» که از سوی مصباح یزدی به این تشکل سیاسی تندرو تزریق شده بود، روند وحدت در جریان اصولگرا را مختل کرده و به سمت سهم خواهی رفته اند و بسیاری از دلسوزان انقلاب، میانه روها و چهره های موجه سیاسی را نیز با همین نگاه عزلت نشین کرده اند.

برهمین اساس شایسته سالاری را باید عنوان و کلمه «بَزَک» شده و تغییر شکل یافته همان اصلح بودن دانست که قرار است ذیل آن، همان تفکر حذفی پایداری ها ادامه یابد و پاکسازی آغاز شده در رده های بالا و میانی مدیریتی در نهادهای مختلف به رده های پایین تر هم برسد و فرمان آن نیز از سوی طیف حامی دولت صادر شده است.

محصولی در این نشست انتخاباتی، خالص سازی را برچسب به این جبهه دانسته و می گوید؛« نباید از برچسب‌هایی مثل خالص‌سازی و امثال آن بترسیم، افرادی که این حرف‌ها را می‌زنند، دچار تناقض هستند. گاهی می‌گویند پایداری یک اتوبوس بیشتر نیست و گاهی می‌گویند اینها تمام کشور را گرفته‌اند!».

این درحالیست که اتفاقا منتقدان این تفکر بارها تاکید کرده اند که عِده و عُده پایداری ها قابل توجه نیست اما قدرتی که در دست آنهاست بخاطر نفوذ در نهادهای کلیدی نظام زیاد و البته خطرناک شده است و تفکر حذفی و خالص سازی که این جریان دنبال می کند به سمتی حرکت کرده است که نه تنها اصلاح طلبان را برنمی تابند که حتی طیف عقلا و میانه رو اصولگرا را هم مانعی بر سر راه خود می بینند و در تلاش برای حذف این طیف فکری از سیاست رسمی هستند.

ردپای آقاتهرانی برای خالص‌سازی پارلمان

اگر پروژه محصولی در رأس جبهه پایداری کمک به روند خالص سازی در دولت رئیسی تعریف شده است، آقاتهرانی، رئیس شورای مرکزی جبهه پایداری که لیدری جبهه پایداری را در پارلمان برعهده دارد، مُهر تایید بر عملکرد خود و هم طیفانش در مجلس زده و ضمن آن از پروژه این جبهه در انتخابات پیش رو رونمایی کرده است.
او نیز بدون تعارف از عملکرد تندروهای مجلس در پیشبرد طرح هایی چون صیانت دفاع کرده اما نکته مهم آنجاست که گفته است«اگر جمعیت‌مان در مجلس بیشتر باشد، ‌بهتر می‌توانیم کار کنیم.» جمله ای معنادار و ترسناک از پروژه های این طیف تندرو برای مجلس آینده.

او با طرح ایده تشکیل مجلسی انقلابی تر از مجلس فعلی ضمن همراهی کردن با تفکر تندروهایی دیگر چون رائفی پور تفکر خالص سازی این جریان را بازنمایی کرده است و حکایت آن دارد که پروژه حذف قالیباف و یارانش، میانه روها و مستقلین مجلس و اندک اصلاح طلبان از پارلمان همان ایده آلی است که این جبهه دنبال می کند.

پروژه ای که به نظر می رسد بخشی از آن طی روزهای اخیر از سوی هیات های اجرایی دولت که نفوذ پایداری ها در آن پررنگ بوده است دنبال شده است و فاز بعدی آن فشار به نهادهای نظارتی برای همراه شدن با این پرژوه خالص سازی است.