از سردار بى افتخار تا مدافعان حرم

از سردار بى افتخار تا مدافعان حرم

میرحسین موسوی در این بیانیه آورده است که: «گناه بزرگ حکومت ما دست بردن در حقیقت معانی است. هر نام پرشکوهی به ننگین‌ترین جرائم تعلق می‌گیرد. دفاع از حرم که به معنای حراست از قلب مومن در مقابل کمترین گرایش به ستمگران است، به خون ریختن در سرزمین‌های بیگانه برای تحکیم پایه‌های رژیمی کودک‌کش اطلاق می‌شود».
او «میلیون‌ها مهاجر و صدها هزار کشته در سوریه، بدنامى حزب‌الله لبنان، پیدایش داعش، جنگ‌هاى قومى و قبیله‌اى در یمن و گرایش کشورهاى عربى به پیوند با اسرائیل و شعار هلال شیعى» را «شاهد شوم بودن نیات این کجروى» دانست و افزود: «مصیبت‌هاى ناشى از این اقدامات برای ایران و منطقه همه از یک خطاى بزرگ ریشه مى‌گرفت و آن دست بردن در مضمون حقیقى خواست ملت‌ها بود. مردم تشنه آن‌اند که آزاد باشند و خود بر گزینند، و این انتخاب آنان قطعا به نفع بشریت به طور عموم، با هر ایده و ایمانى، و به سود منافع ملى و حاکمیت مردم خواهد بود».

میرحسین موسوی از عاشورای ۸۸ و «استخدام اوباش بد‌سیرت برای قمه‌کش کردن جوانان مردم» یاد کرد و افزود: «سزای آن سردار بی‌افتخاری که به این جنایت اعتراف و مباهات کرد چه بود، جز آنکه جانش در غربت به قربانی مستبدی دیگر تلف شود». او این سرنوشت را «عبرتی برای بازماندگان» خواند «تا دریابند که خودکامه در ازای طعمه‌ای که پیش‌پای‌شان می‌اندازد همه چیز آنان را مطالبه می‌کند».

اشاره موسوی اقرار سردار همدانی به بکارگیری او از اراذل و اوباشی بود که در عاشورای ۸۸ با قمه و چاقو خون بسیاری از مردم معترض به انتخابات را روی زمین ریختتد.

اما بخش دیگری از بیانیه میرحسین درباره مدافعان حرم است که اکثریت مردم از آن به عنوان مدافعان اسد نام می برند.
علی سعیدی، نماینده رهبر جمهوری اسلامی در سپاه پاسداران شهریورماه ۹۶ درباره نفس مدافعان حرم در سوریه گفته بود: «حفظ شخص بشار اسد» از جمله «خطوط قرمز» ایران در سوریه است.

میرحسین موسوی ۱۲ سال پس از بهار عربی دقیقا جامعه را به سمتی سوق داد که به نظر می رسد لازم بود. خاورمیانه از دخالت بیش از پیش ایران در کشورهایی نظیر لبنان، عراق و سوریه به تنگ آمده و شاید نسل های جدید این کشورها دیگر حضور افرادی نظیر مدافعان حرم را برنتابند.