آيا شکاف‌های كرملين بیشتر می شود

آيا شکاف‌های كرملين بیشتر می شود

سرنوشت گروه واگنر پس از پریگوژین

آيا شکاف‌های كرملين بیشتر می شود. به گزارش ایران گیت، پایان زندگی بنیانگذاران و رهبران کاریزماتیک، پریگوژین و دیمیتری اوتکین، و سایر اعضای مهم سازمان در حادثه سقوط هواپیما در منطقه تی ور (Tver) که در روز ۲۴ ماه آگوست اتفاق افتاد، آغاز فصلی از عدم اطمینان و آشفتگی برای گروه واگنر خواهد بود.

خبر کشته شدن رئیس گروه شبه نظامی خصوصی واگنر، یوگنی پریگوژین، سوالات بسیاری را در مورد آینده فعالیت های مزدوران در زمینه های گوناگونی از جمله مسایل مرتبط با ژئوپلیتیک و تاثیر توازن قوا در کرملین ایجاد می کند. گروه واگنر پس از ترک میدان نبرد در اوکراین، همان جایی که یک بار دیگر موفق شد نقش مهم و تعیین کننده خود را در حفظ مواضع به دست آمده از آغاز تهاجم روسیه ثابت کند.

مجبور به یک سازمان دهی مجدد و بازتعریف اهداف خود شد. پس از “راهپیمایی عدالت” در ماه ژوئن، اولین و آشکارترین شورش به رهبری پریگوژین علیه سیستم پوتین، که روند ادغام مزدوران واگنر در ارتش رسمی روسیه را آغاز کرده بود، واگنر در واقع به تدریج در عملکرد خود ضعیف شد و یک رویه فرسایشی را آغاز کرد و ضمن حفظ دفاتر در روسیه، به بلاروس نقل مکان کرده و بر عملیات در آفریقا متمرکز شد.

خروج بنیانگذاران و رهبران کاریزماتیک پریگوژین و دیمیتری اوتکین و دیگر اعضای مهم سازمان در پی سقوط هواپیما در هفته گذشته در منطقه تی ور (Tver), فقط باعث ماتم عمیق مزدوران گروه واگنر نشده است، بلکه بقای این گروه را نیز به خطر انداخته است.
به گزارش رادیو لیبرتی، بیش از ۱۰۰ چادر از ۲۷۳ چادر حاضر برچیده شده اند و حدود ۲۰۰۰ واگنری‌ خاک بلاروس را ترک کرده اند.

در کانال های تلگرامی مرتبط با گروه واگنر صحبت از نقل و انتقالات به آفریقا می شود، و بر اساس فرضیه های ثابت کارشناسان، انتظار می رود که سایر شرکت های نظامی خصوصی مانند گازپروم، پاتریوت نزدیک به مواضع وزارت دفاع و یا رِدوت متعلق به ‌الیگارشی گنادی تیمچنکو، در حال انجام تغییر ‌‌تحولات و آماده سازی هایی هستند که می تواند به کرملین اجازه دهد تا نفوذ خود را در آفریقا حفظ کند.

گزینه ادغام مزدوران واگنر در ارتش روسیه، که این روزها با انجام مراسم یادبود در شهرهای مختلف روسیه، مراتب وفاداری و احترام و علاقه شخصی خود را به شخصیت پریگوژین به نمایش می‌گذارند، چندان مناسب و آسان بنظر نمی آید. همچنین نباید فرضیه های اقدامات تلافی جویانه یا تروریستی در روسیه توسط واگنر ها علیه مقامات نظامی، سیاستمداران و برخی نهادهای دولتی را نادیده گرفته و یا بطور کامل رد کرد. با این حال، اظهاراتی از سوی برخی از طرفداران واگنر با هدف “آرامش ارواح” وجود دارد که از آنها می خواهند خود را افشا نکنند و منتظر سیگنال های بعدی باشند ، که می تواند از سرگئی چوبکو، فرمانده پادگان در بلاروس باشد.

معاون وزیر دفاع اوکراین، ولودیمیر هاوریلوف، معتقد است که “مرگ پریگوژین نشان دهنده پایان واگنر است”. تمام این سازمان بر کاریزمای رئیس و معاون بنیانگذار خود تکیه داشت. با رفتن آنها، هیچ چیز نمی تواند همانند قبل کار کرده و به پیش برود، هنوز مزدوران زیادی وجود دارند، اما آنها شکننده، تحت فشار روحی، فاقد بودجه و یک مسیر منسجم هستند.

بارزترین واقعیت این است که هیچ عواقب قابل توجهی بر پیشرفت درگیری در اوکراین وجود ندارد زیرا وزارت دفاع روسیه قبلا سلسله مراتب نظامی را، که شامل وظایف و موقعیت اعضای واگنر نیز بود را ، برای مواجهه با پاییز دیگری از جنگ سازماندهی کرده بود.
از نظر سیاست داخلی، خبر کشته شدن پریگوژین ممکن است فرصتی برای رئیس جمهور ولادیمیر پوتین باشد تا وجهه خود را در نزد افکار عمومی و مهم تر از آن در نزد نخبگان کرملین تقویت کند.

رئیس جمهور روسیه در پیامی ویدئویی در ماه ژوئن گفت که” خائنان به میهن” مجازات خواهند شد، اما از آن زمان بسیاری از شهروندان روسیه و تحلیلگران مختلف همواره متعجب بودند که چگونه است که پریگوژین همچنان آزادانه حرکت می‌کند و دستگیر نشده است و حتی پس از شورش با رهبر کرملین ملاقات کرده است.

بنابراین” مورد پریگوژین” مجموعه ای از گمانه زنی ها، فرضیه ها و سناریوها را به راه انداخته است که می توانند بطور موثر در دو مفهوم روسی خلاصه شوند.
از یک سو، صحبت از یک توافق محرمانه بین پوتین و پریگوژین بود که به موجب آن همه آنچه از ماه ژوئن گذشته اتفاق افتاده است چیزی بیش از یک ماسکیروفکا(یکی از پایه‌های دکترین نظامی روسیه است که به معنای استفاده از فریبکاری‌ها و انکارهای مختلف برای پنهان کردن مقاصد واقعی می باشد) نیست که به پوتین اجازه داد تا بفهمد خائنان و دشمنان او در ارتش و صحنه سیاسی چه کسانی هستند و به پریگوژین اجازه داد تا صحنه را ترک کند و از تیررس دشمنان متعدد خود ناپدید شود.

از سوی دیگر، بحث رازبورکا ( تسویه حساب و در اغلب موارد با خشونت) بین جناح های مختلف تشکیل دهنده قدرت عمودی روسیه مطرح است. که در ماه های اخیر شاهد درگیری های شدید، بیش از یک بحث لفظی، بین رئیس واگنر و روسای ارتش و سازمان امنیت بودیم.
به احتمال بسیار زیاد، ما هرگز با اطمینان نمی توانیم بفهمیم که کدام فرضیه غالب است.

اما با رفتن پریگوژین، رئیس جمهور ولادیمیر پوتین می خواهد و باید نشان دهد که از نظر سیاسی قوی است و افسار قدرت را چون گذشته محکم در دستان خود دارد: او مانند یک مدیر فراکسیون است که اختلافات مابین نخبگان را مدیریت کرده و از این اختلافات به نفع خود بهره برداری می کند، درست همانطور که از ابتدای بدست گرفتن قدرت در دستان خود عمل کرده است.

البته این بدان معنا نیست که پوتین رهبر ضعیفی نیست. تهاجم روسیه به اوکراین، فرسایش تدریجی کرملین را تسریع بخشیده است و ثبات سیاسی این کشور را تضعیف کرده است، ثبات سیاسی که یک اصل اساسی در زیربنای پوتینیسم به حساب می آید. با این حال، هنوز خیلی زود است که بگوییم ضعف پوتین در کوتاه مدت به برکناری او و در نتیجه تغییر رژیم تبدیل خواهد شد.

در حال حاضر، سقوط هواپیما با تیم اصلی واگنر، تنش موجود در کرملین را با توجه به دو انتصاب مهم انتخاباتی از بین می برد: رقابت های انتخاباتی محلی ۱۰ سپتامبر( از جمله انتخاب شهردار مسکو) و انتخابات ریاست جمهوری مارس آینده ۲۰۲۴. فراتر از نتایج ضعیف مورد انتظار به دلیل محدودیت های اجرایی و قانونی، به دلیل سیاست های سرکوبگرانه نسبت به مخالفان خارج از پارلمان و به دلیل انحصار رسانه های گروهی دولت، برای رئیس جمهور ولادیمیر پوتین مهم است.

که از هرگونه رسوایی سیاسی که منجر به بی ثبات شدن کمپین های انتخاباتی خواهد شد، اجتناب کند. قطعا رهبر کرملین به استراتژی” جنگ فرسایشی” در اوکراین ادامه خواهد داد و آماده می شود تا شش سال دیگر این کشور را رهبری کند.

به باور برخی از تحلیلگران، با وجودی که مشکلی به نام پریگوژین کاملا از بین رفت، پوتین برای مدیریت کرملین همچنان با شرایط سیاسی پیچیده ای مواجه است، که در آن سیلوویکی (به معنای نیروهای نظامی و در واژه‌شناسی سیاسی روسیه به سیاستمداری گفته می‌شود که از نیروهای امنیتی، نظامی یا همانندشان وارد سیاست شده و به قدرت رسیده باشند) و دستگاه نظامی که با رئیس واگنر رابطه خوبی نداشتند و از او قدردانی نکرده اند، بیشتر از قبل تقویت شده اند و چنین به نظر می رسد که هر کسی که قصد داشته باشد آنها را به چالش بکشد، باید در مورد چگونگی حرکت خود در آینده بسیار دقیق و عمیق مطالعه کند.