پایان ظریف

پایان ظریف

پایان ظریف. اقدامی که ساعاتی بعد از معرفی کابینه پیشنهادی پزشکیان رخ داد: بارها گفته ‌بودم که انتخاب اعضای دولت حق رئیس‌جمهور است و شورای راهبری و کمیته‌ها نهاد مشورتی هستند.

از ایشان سپاسگزارم که این افتخار را به بنده دادند که در این تجربه جدید و ابتکار شجاعانه، مشارکتی داشته باشم.

از نتیجه کار خود رضایت ندارم و از این‌که نتوانستم به شکل شایسته‌ای نظر کارشناسی کمیته‌ها و حضور بانوان، جوانان و اقوام را آن‌گونه که وعده داده‌ بودم به نتیجه برسانم، شرمنده‌ام.

البته هنوز برخی معاونت‌های رئیس‌جمهور باقی مانده که امید است این کاستی کمی جبران شود.

برخی بنده را زودرنج دانسته‌اند. گمان می‌کنم در دوازده سال گذشته در برابر هجمه‌های بی‌سابقه، بیش از بسیاری از مدعیان، صبر و مقاومت نشان داده‌باشم، ولی نسبت به نگرش و نگرانی مردم حساسیت فراوان دارم.»

اظهارات ظریف درباره حضور بانوان، جوانان و اقوام در حالی رخ داد که پزشکیان بارها در طول مناظراتش بر حمایت از حقوق همه گروه‌ها از جمله اقوام،‌ زنان و جوانان تاکید کرده بود. 

متن منتشرشده از سوی ظریف البته واکنش‌هایی را هم به دنبال داشت؛ آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات ایران در توئیتی نوشت: «از اعلام کناره‌گیری جنابعالی بسیار متأسف شدم. زحمات بسیاری در انتخابات و همراهی با دکتر پزشکیان و نیز شورای راهبری متقبل شدید و به‌طور قطع حضور شما در ادامه نیز مزیت‌های بسیاری به‌خصوص برای پیگیری مطالبات مردم دارد. بمانید و ادامه دهید.»

محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات دولت روحانی و دیگر یاور قدر پزشکیان در دوران فعالیت‌های انتخاباتی او هم در واکنش به استعفای ظریف نوشت:«شهادت می‌دهم که برای ایران از خود و خانواده‌اش گذشت؛ خار چشم صهیونیست‌هاست و آمریکا تحریمش کرد تا اثرگذاری‌اش برای ایران را بکاهد؛ چرا باید با خودتحریمی، ایران از خدماتش محروم شود؟» 

با این حال ظریف روز گذشته و در کمتر از ۲۴ ساعت از انتشار اولین نامه‌اش درباره متن منتشرشده‌ توضیحاتی ارائه داد؛ توضیحاتی که به نظر می‌رسد واکنشی به واکنش‌ها بوده است:«سلام بر مردم بزرگوار ایران. پیام دیشب بنده به‌معنای پشیمانی و یا ناامیدی از دکتر پزشکیان عزیز و یا مخالفت با واقع‌گرایی نیست؛ بلکه به معنای تردید در مفید بودن خودم در معاونت راهبردی است. البته برخی مردودین از جانب مردم، با تفسیر عجیبی از قانون مصوب ۱۴۰۱، اشتغال بنده در مشاغل حساس را به بهانه‌ای برای فشار بر دولت چهاردهم تبدیل کرده‌بودند.

بنده نیز برای جلوگیری از هرگونه شائبه یا بهانه برای کارشکنی در کار دولت دکتر پزشکیان عزیز، هفته گذشته طی نامه‌ای از معاونت راهبردی رئیس‌جمهور انصراف داده بودم.»

او در ادامه توضیحات خود که در شبکه اجتماعی ایکس منتشر شده است، نوشت:«با توجه به برخی فضاسازی‌ها لازم است یادآوری کنم که ۱) به‌رغم تولد فرزندانم حدود ۴۰ سال قبل و در دوران تحصیل (و نه مأموریت) در آمریکا و قوانین خاک‌محور آمریکا برای تابعیت قهری، به لطف خدا بنده، همسر و فرزندانم ساکن ایران عزیز هستیم و یک متر مسکن در خارج از ایران در تملک و یا حتی اجاره خود نداریم.

خودم هم تحت دو تحریم آمریکا (ذیل تحریم رهبری) و یک تحریم کانادا قرار دارم و خود و همسرم حتی امکان سفر توریستی به ایالات متحده، کانادا و برخی کشور‌های دیگر را نداریم.

۲)هیچ نهاد نظارتی مخالفتی با معاونت بنده اعلام نکرده است؛ دکتر پزشکیان بزرگوار با شجاعت و صراحت اصرار بر ادامه کار بنده داشته‌اند.

۳) این بهانه برای دیگران که فرزندان‌شان تابعیت مضاعف اکتسابی (و نه قهری) همراه با اقامت در خارج از کشور دارند، بیش از بنده قابل بهره‌برداری است.

آنچه باعث گزارش دیشب شد، تردید در مفید بودنم در معاونت راهبردی بود و آن بهانه سیاسی، دلیل بازگشت به دانشگاه نبود و تنها مزید بر علت بود. هنوز به تمام آنچه در مورد ایشان در دوران انتخابات گفتم باور دارم.

با تمام توان از دانشگاه ‎برای ایران در خدمت شما و ایشان خواهم بود و از همه ایرانیان میهن‌پرست و توسعه‌خواه تقاضا دارم که بر پشتیبانی خود از ایشان بیافزایند و ایشان و دولت‌شان را تنها نگذارند.» 

در این بین اما به نظر می‌رسد که رئیس‌جمهور به این مسئله مهم توجه نکرده‌است که در اولین دور انتخابات مؤخر ریاست‌جمهوری تنها ۳۹/۹۶ درصد از مردم در انتخابات شرکت کرده‌اند و آنچه باعث افزایش حضور افراد در دومین دوره انتخابات شد و آمار مشارکت‌‌کنندگان را به بالای ۴۰ درصد رساند، ترس از روی کار آمدن سعید جلیلی بود؛ فردی که دولت خود را ادامه‌دهنده راه دولت سیزدهم توصیف کرد. با این حال پزشکیان بدون توجه به مطالبات و نگرانی‌های مردم و دلایل اعتمادشان به وعده‌های او تعدادی از وزرای پیشنهادی خود را از میان وزرای دولت سیزدهم پیشنهاد کرد؛ افرادی که برخی از آنها به عنوان ناکارآمد شناسایی شدند.

همچنین در میان وزرای پیشنهادی او تنها نام یک زن مشاهده می‌شود و البته که از نام اقلیت‌های قومی و دینی در لیست پیشنهادی او خبری نیست؛ نکته‌ای که ظریف با ظرافت بسیار به آن اشاره کرده و موضوع را مایه شرمساری خود در برابر ملت خوانده بود.