نخست وزیر آینده تشکیلات خودگردان فلسطین مستقل است
نخست وزیر آینده تشکیلات خودگردان فلسطین مستقل است. جانشین ایده آل برای نخست وزیر مستعفی تشکیلات خودگردان فلسطین یک نامزد مستقل خواهد بود، بیشتر یک فرد کاردان و متخصص تا یک سیاستمدار از نسل قدیمی و خسته.
محمد اشتیه، نخست وزیر تشکیلات خودگردان فلسطین از سال ۲۰۱۹، روز دوشنبه در پیام کوتاهی اعلام کرد:” من استعفای دولت را به دست رئیس جمهور سپردم”. این امر چیزی فراتر از تغییر قوه مجریه ی یک نهاد ملی هرگز متولد نشده است: این اتفاق می تواند اولین گام دولت آینده فلسطین باشد.
اما قطعا این اولین اقدام” روز پس از جنگ” است: از جمله انتخاب های سیاسی دیپلماتیکی که باید با پایان جنگ در غزه انجام شود و همچنین امنیت به اسرائیل و چشم انداز و دورنمایی از آینده به فلسطینیان داده شود. تصمیم برای استعفای نخست وزیر و کل دولت با دستاوردهای ضعیف، همان چیزی بود که ایالات متحده آمریکا و اروپایی ها برای تجدید چهره حکومت رام الله در کرانه باختری خواستار آن بودند: نهادی خودمختار که از نظر جامعه بین المللی باید جای حماس را در نوار غزه بگیرد.
اما جنگ غزه هنوز به پایان نرسیده و ” روز پس از جنگ” هنوز در دوردست ها قرار دارد و پیش بینی آن مانند انجام محاسبات و معامله بدون در نظرگرفتن اسرائیل است. مذاکره کنندگان در تلاش برای دستیابی به توافق آتش بس برای آزادی گروگان های اسرائیلی در ازای زندانیان سیاسی فلسطینی در زندان های اسرائیل هستند.
اما بنیامین نتانیاهو قبلا بارها گفته است که حمله به رفح انجام خواهد شد و وقتی همه چیز تمام شد- هنوز هیچ کس نمی داند چه زمانی و چگونه- غزه تحت کنترل او باقی خواهد ماند. اینها طرح هایی است که با خواست های ایالات متحده در تضاد است و وجود ناسازگاری و تعارض بین نخست وزیر اسرائیل با جو بایدن رئیس جمهور ایالات متحده را تایید می کند.
اما این فقط نتانیاهو و دولت ملی مذهبی افراطی او نیستند که با یک کشور مستقل فلسطینی مخالف هستند- اکثریت قریب به اتفاق افکار عمومی اسرائیل این ایده را قبول نمی کند. هنوز جنگ وجود دارد، خاطره کشتار ۷ اکتبر در عملیات موسوم به طوفان الاقصی هنوز در اذهان عمومی جامعه اسرائیل بسیار پررنگ و روشن است. جامعه مدنی کشور، حتی میانه رو ها و آنهایی که زمانی صلح طلب بودند، در این بسیج ملی شرکت می کنند.
این مشکل و مانعی بزرگ برای کسانی است در حال حاضر برای آینده مشغول برنامه ریزی هستند. آمریکایی ها، اروپایی ها و عرب های میانه رو میان بدبینی و خصومت دو ملت درگیر مناقشه در حرکت هستند و به نوعی گیر افتاده اند، با فرض این که حتی ممکن است یکدیگر را کاملا نادیده بگیرند و یا حتی بیش از گذشته از یکدیگر متنفر باشند. اکثریت اسرائیلی ها و فلسطینی ها باور ندارند که می توان بر سر ایده های متضاد از صلح، مصالحه کرد.
اولین سوال این است که چه شخصی جایگزین محمد اشتیه و دولت او در رام الله خواهد شد. همچنین مسئله محمود عباس (ابو مازن )که در سال ۲۰۰۵ به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، بدون اینکه از آن زمان تاکنون هیچ انتخابات دیگری برای تایید او برگزار شده باشد، وجود دارد. در سن ۸۸ سالگی و با سابقه فلج تصمیم گیری، جانشینی او گامی کلیدی در تجدید قدرت فلسطین خواهد بود. اما اکنون زمان سازماندهی انتخابات نیست، نه در فلسطین و نه در اسرائیل.
به هر صورت، او یک الگوی حکومتی کارآمد نیست و رسیدن به یک الگوی حکومتی مناسب و کارامد بدون آزادی دشوار خواهد بود. رژیم اشغالگر اسرائیل هرگز به تشکیلات خودگردان فلسطین که برخلاف حماس از حدود ۳۰ سال پیش وجود اسرائیل را به رسمیت شناخته است، کمک نکرده است.
جانشین ایده آل و مناسب محمد اشتیه یک نامزد مستقل خواهد بود، شخصی کاردان و متخصص، نه یک سیاستمدار خسته و از نسل قدیم. نامزدی با مشخصات سلام فیاض که پس از کار در بانک جهانی و صندوق بین المللی پول از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ نخست وزیر بود. آن دوران فصل مذاکرات صلح یا همکاری با اسرائیل نبود. اما فیاض در حالی که در انتظار روزهای بهتر بود، تصمیم گرفت ساختارها و نهاد های لازم برای دولت آینده را ایجاد کند. استقلال مرجع پولی افزایش یافت و فرضیه پول فلسطینی متولد شد. جهاد الوزیر رئیس سازمان پولی در آن دوران گفت:” هیچ کشوری بدون پول آن هرگز مستقل نخواهد بود”.
