جمهوری اسلامی دیروز در رقابت با کمونیست‌ها امروز با طالبان
جمهوری اسلامی دیروز در رقابت با کمونیست‌ها امروز با طالبان. به گزارش ایران گیت، با گذشت مدت اندکی از استقرار طالبان، کاملا محرز شد که اندک تغییر در نگاه واپس‌‌گرایانه این گروه ایجاد نشده است.گروهی از تندروهای داخلی که این جماعت مرتجع را جنبش اصیل منطقه می‌خواندند، حالا گویی زبانی برای اظهار نظر ندارند.
طالبان به تنظیمات اولیه بازگشته و با سوء استفاده از بی‌توجهی جامعه جهانی رفتارهای قبلی با زنان را از سر گرفته و در تازه‌ترین دستورالعمل اعلام کرده روسری زنان کافی نیست و باید روبنده بگذارند.
هر روز محدودیت جدیدی وضع می‌کنند و جامعه فقیر و مظلوم افغانستان هم چاره‌ای جز انقیاد و اطاعت ندارد. دو سال قبل که طالبان در پی ۲۰ سال دوری از قدرت و غارنشینی به قدرت بازگشت برخی تصور کردند در رفتار خود تغییراتی ایجاد خواهد کرد و به اقتضائات تازه تن خواهد داد.
از سوی دیگر چون نواصول‌گرایان هم در ایران دولت را در اختیار گرفته بودند این خوش‌بینی هم وجود داشت که اگر طالبان تجدید‌نظر کند آن گاه بتوان گفت حتی آنها هم تعییر کرده‌اند و اگرهم تجدید نظر نکردند داخلی‌ها را بر حذر داشت که وقتی طالبان چنین می‌کند زیبندۀ انقلابی شیعی با قرائت دموکراتیک نیست که متهم به شباهت با آنها شود. این خوش‌بینی اما گویا خطا بوده چون به نظر می‌رسد برخی برآن‌اند با طالبان کورس بگذارند و خصوصا در مقابل زنان سخت‌گیرتر از آنها باشند.
واقعیت تاریخی این است که بخش قابل توجهی از اتفاقات منفی صدر انقلاب ۵۷ اعم از مصادره‌ها و اعدام‌ها و اشغال‌ها هم ناشی از کورس گذاشتن و مسابقه با مارکسیست‌ها و چپ‌ها بوده است. کما اینکه شاید چون چریک‌های فدایی خلق دو بار سفارت آمریکا و کنسول‌گری آن در تبریز را اشغال کردند نیروهای مسلمان که نمی‌خواستند از آنها عقب بمانند به صرافت اشغال سفارت آمریکا در تهران افتادند و در نام خود عنوان «مسلمان» را هم آوردند که در آن زمان نقطه مقابل کمونیست بود نه یهودی یا مسیحی.
یا عجله در اعدام‌ها به خاطر فشار کمونیست‌ها بود و اتفاقا فداییان و مجاهدین شتاب بیشتری در اعدام ژنرال‌های پهلوی داشتند تا نیروهای مسلمان. دولت موقت هم چون متهم به راست‌روی و گرایش به سرمایه‌داری بود پیش‌گام ملی‌کردن بانک‌ها شد تا این انگ را بزداید. هر چند صاحبان بانک‌های خصوصی از کشور گریخته یا بدهکار بودند و دولت و شورای انقلاب چاره‌ای جز تعیین تکلیف برای حفظ حقوق سپرده‌گذاران نداشتند اما به هر رو از بیم طعنه کمونیست‌ها هم بود.
حاصل مسابقه با کمونیست‌ها برای آن که ثابت کنیم ضدآمریکایی‌تر و ضد سرمایه داری‌تریم این وضع مشعشع شده که خواب از چشم رییس جمهور اصول‌گرا ربوده و بی آن‌که موتور چاپ پول را خاموش کنند توقع دارند تورم مهار شود. اگر کورس با کمونیست‌ها در رفتارهای انقلابی و شبه انقلابی خطا بود به طریق اولی کورس با طالبان برای محدود کردن آزادی‌های اجتماعی و تحدید یا تهدید زنان هم خطاست.
چرا که طالب‌ها در واقع به دنبال برتر نشاندن پشتون‌ها و تبدیل افغانستان به پشتونستان‌اند و از اسلام به مثابه پوششی برای این ایده و سرکوب و طرد تاجیک‌ها و ازبک‌ها و هزاره‌ها استفاده می‌کند. هر چند طالبان در بین پشتون‌ها که نصف جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهند نفوذ و پایگاه دارند و حرف آنها در نصف جامعه افغانستان خریدار دارد.
دل خوش کرده بودیم رفتار طالبان سبب شود از هر حرکت مشابه در ایران پرهیز شود ولی گویا تاریخ به شکل دیگری قرار است تکرار شود. اگر در سال ۵۸ با کمونیست‌ها کورس گذاشتند تا به آنها بگویند ما از شما ضد سرمایه‌دارتریم و در عمل صنایع را نابود کردند و هر جا دولتی شد جز بدهی و گرفتاری به بار نیاورد حتی ورزش و داریم تماشا می‌کنیم چه بر سر باشگاه‌های مصادره‌ای آمده.
حالا هم انگار برخی به جای فاصله‌گذاری می‌خواهند بگویند از طالبان اسلام‌گرا‌تریم ولو فضای ضد زن واکنش های منفی در جامعه برانگیزد در حالی‌که کافی است به جای اکتفا به بمباران تبلیغاتی تلویزیون سری به جامعه بزنند تا ببینند چه خبر است. ایرانیانی که کمونیست نبودند و نشدند به طریق اولی نسبتی با اندیشه‌های طالبانی هم ندارند. یادمان باشد اسلام طالقانی مردم را به خیابان‌ها کشاند نه اسلام طالبانی.
