اعتراض چینی ها به محدودیت های کرونایی
اعتراض چینی ها به محدودیت های کرونایی . به گزارش ایران گیت. در بخش اول از روایتمان درباره آنچه زمینه رویدادهای این روزهای چین و اعتراضات مردمی در این کشور است، به ابعادی خاص از موضوع و مفهوم اعتراض در چین و مبانی کلیدی ساختارهای اجتماعی پرداختیم که شکل دهنده وضعیتی است که این اعتراضات در شرایط فعلی، به خود گرفته است.
گفتیم که حالا و با توجه به انچه در ماه های اخیر در چین رخ داده است، سیاست های خاصی در میان است که خشم عمومی را برانگیخته است و این بار، این سیاست ها، ساخته و پرداخته رهبری حزب کمونیست حاکم است. این موضوعات خاص است که اعتراضات سبک خاص چینی را در این روزها، با اعتراضات پیشین متفاوت می کند.
به دستور امپراتور، نباید مریض شوید!
سیاست گذاری چینی و اجرای سیاست ها در قالب مدیریت حزبی کمونیست های چین، با مفاهیم و موضوعات متعددی گره خورده است. به طور خاص، دوران شکل گیری رهبری حاکم بلامنازع این روزهای کشور، شی ژینپینگ، دوران تازه ای از بازتعریف مفاهیم و موضوعات مبنایی سیاست و اندیشه حزبی بوده است. این بازتعریف مفاهیم را باید در همان سال های ابتدایی به قدرت رسیدن شی ژینپینگ جستجو کرد که مفاهیم ویژه و خاص خود را برای ایجاد دوران تازه در تاریخ حزب کمونیست چین، وارد سیاست ورزی چینی، ادبیات سیاسی و روند سیاست گذاری و اجرا کرد.
به طور خاص، مفاهیمی تازه درباره عدالت اقتصادی را رهبر چین معرفی کرد و از سوی دیگر، در عرصه بین المللی به ایجاد زمینه تازه سرمایه گذاری توسعه محور چینی در کشورهای کمتر توسعه یافته پرداخت. این قالب خاص سیاست های چینی مبتنی بر ادبیات سیاسی آقای شی را ساختار تحت امر او به مرور به گونه ای استقرار دادند که در نهایت و در سال جاری میلادی، وقتی همایش بزرگ دوره ای حزب آغاز شد، زمینه برای رونمایی از “اندیشه های شی ژینپینگ” فراهم شده بود. این عنوان خاص که بر جزوه های حزبی نقش بسته است، چیزی فرمالیته و نمایشی نیست!
“اندیشه های رهبر بزرگ” مفهومی ویژه است که همه جانشینان مائو آرزو داشتند به نامشان در ادبیات حزبی رونمایی شود و هرگز به موقعیت متعالی و سلطه لازم برای آن نرسیدند. شی ژینپینگ به چنان سلطه ای رسیده است که حالا صاحب اندیشه رهبری و تئوریسین راه پیش روی حزب کمونیست و کشور چین است. او را کارشناسان سیاست چین، امپراتور چین می نامند.
با چنین سلطه ای و در روزگاری که بحران کرونا جهان را در سال ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ تکان داد، این بحران که از کشور شی ژینپینگ آغاز شده بود، بزرگترین تهدید برای موقیعت داخلی و بین المللی حزب کمونیست و رهبرش بود. اولین نشانه بحران کرونا، اعلام قرنطینه کامل ووهان و محاصره این منطقه بود.
تصاویر خودروهای فراری از ووهان که طبیعتا ویروس را سرنشینان آن خودروها با خود به سایر مناطق می بردند، اولین صحنه های مخابره شده خبرنگاران بین المللی از بحران کرونا بود که در حال وقوقع بود. چین به موازات سیاست های با افت و خیز کشورهای اروپایی و آمریکا، برنامه خاص خود برای قرنطینه شهروندی را ریخت و سیاستش را بر مبنای کنترل حدکثری شیوع و مرگ و میر، با تکیه بر مهار آمارها برنامه ریزی کرد.
این سیاست ها طبیعتا بیش از هر چیز، کنترل شهروندان و حفظ وجهه حزب و رهبرش را با مهندسی آمارها، هدف گرفته بودند. در حالیکه بخش مهمی از کشورهای اروپایی و بسیاری از مناطق آمریکا، قرنطینه و تعطیلی کامل شهری را تجربه می کردند، صحنه های ترسناک نسخه چینی قرنطینه و تعطیلی، تلخ بود و در عین حالف چندان هشدارآمیز نبود.
اما وقتی به مرور در سال های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ با رشد دامنه واکسیناسیون و افزایش ایمنی عمومی، کشورهای مختلف جهان که در قرنطینه و تعطیلی بودند، به گشایش اقتصاد و جامعه پرداختند، چین و رهبرش به قفل ها، دست نزدند! دستور امپراتور واضح بود! آمار مرگ و میر که نسبت به آمریکا و اروپا، به طور نسبی، قابل قبول بود و جالب توجه، باید پایین می ماند! ساختار تست گیری و کنترل و قرنطینه منطقه ای، چنان سهمگین شد که تأثیرش در هر مرحله از تشدید محدودیت ها، به سرعت خود را نشان می داد.
جهان از شی ژینپینگ به ستوه آمد
به سختی می توان تصور کرد که اگر تجاوز ولادیمیر پوتین و ارتش او به اوکراین نبود، حالا شی ژینپینگ و سیاست هایش به عنوان مهمترین عامل به آتش کشیدن اقتصاد و معیشت بین المللی، شناخته نمی شد! آنچه که سیاست موسوم به “کوید صفر” با چرخه تولید و توزیع در چین و طبیعتا، در جهان کرد، یکی از غریب ترین تعاملات اقتصادی و صنعتی و تجاری دهه های اخیر است.
برای ماه های متوالی، یکی از بزرگترین بحران ها، کشتی های معطل در آبهای اطراف چین بود که منتظر بارگیری یا تخلیه بودند و توان لنگر انداختن نداشتند. تولید بسیاری از کالاها و توزیع آن در بازارهای بین المللی به شدت تحت تدثیر تعطیلی های گسترده در چین قرار گرفت. در حالیکه در سال ۲۰۲۲ جهان به مرور بازگشایی اجتماع و اقتصاد را نهایی کرد و بسیاری به روند عادی و یا دست کم نسبتا عادی زندگی و کار بازگشتند، چین همچنان با سیاست کوید صفر خود، بر تداوم بحران ها تأکید می کرد.
تعدیل در سیاست های کرونایی و قرنطینه های گسترده با افت و خیز مسبیف به صورت یک راهکار و فراتر آن، به عنوان سیاستی محوری در چین دنبال می شد.
در این ظرایط بود که تابستان سال رو به پایان میلادی، شاهد بحران های دیگری نیز بود. گرمای شدید هوا در مناطق مختلف چین، باعث افت چرخه تولید برق و تحت تأثیر قرار گرفتن کارخانه ها و تولیدات شد. این در شرایطی بود که مناطق بسیار مهم اقتصادی چین مانند شانگهای، شاهد قرنطینه های تازه شدند و گرفتاری های تازه برای کمپانی های بزرگی که تولیدات خود را در چین متمرکز کرده بودند، از راه رسیدند.
واکسن هست ولی خوبش نیست! در خانه بمانید.
یکی از مبانی اصلی گرفتاری مردم چین در قفس قرنیطنه و زنجیرهای سیاست کرونایی شی ژینپینگ، ناکارامدی واکسن های چینی در مقابله با انواع رو به تنوع و رشد ویروس کرونا بود. سیاست کوید صفر و اصرار به قرنطینه و تست گیری های متعدد و چندباره، به طور غیرمستقیم این نکته را القا می کرد که واکسیناسیون گسترده مردم در چین با واکسن های تولیدیشان، فایده چندانی نداشته است.
به طور خاص باید اشاره کرد که برخورد کشورهای اروپایی و آمریکایی با مقامات چینی به وضوح این نکته را نشان می داد. بسیاری از تعاملات دیپلماتیک و سفرهای معمول که در شرایط عادی شده پس از پایان بحران کرونا در میان کشورها معمول شده بود، در غیاب مقامات چینی صورت می گرفت. به وضوح مشخص بود که چینی ها را ایمن به حساب نمی آورند! شخص رهبری معظم چین نیز بدون ماسک دیده نمی شد و با همسرش، هر جا که می رفت، مشخص بود که از ابتلاء به کرونا نگران است!
به این ترتیب، راهکار اصلی برای مهار شیوع و ارائه آمارهای درخشان، قرنطینه و تست گیری بود. قرنطینه هایی که به یکباره یک منطقه را به کلی می بست و این سیاست تا همین روزها هم ادامه داشته است. روایت خبرنگاران غربی از روند تغییر روحیه و رویکرد چینی ها در قبال سیاست کوید صفر و اوضاع حاکم بر کشورشان، جالب توجه است. ماه های متمادی در نیمه اول، سال گذشته میلادی، مردم چین به طور نسبی از نتایج و آمارهای ظاهری ارائه شده درباره تأثیرات سیاست کوید صفر، راضی بودند. کشورشان توانسته بود در برابر غرب قد علم کند و میزان کشته ها و مبتلایانش کمتر از دشمنان آرمان های بزرگ رهبرشان بود. به مرور، اوضاع تغییر کرد.
المپیک برگزار شد، فستیوال ها و جشن های در کشورهای مختلف به راه افتادند، کارخانه ها و بیزینس های مختلف در کشورهای شرق آسیا و خاورمیانه و اروپا رونق یافتند و چینی ها، در خانه گرفتار بودند. اینگونه بود که سیاست کوید صفر شی ژینپینگ، عرصه را بر زندانیان در خانه ها، تنگ کرد و زمزمه های نارضایتی آغاز شد. ماه نوامبر امسال شاهد شکل گرفتن موج اصلی نارضایتی بود. کارکنان و کارگران در مهمترین مناطق صنعتی به یکباره قرنطینه شدند و مهمترین کارخانه شرکت اپل در جهان، به یکباره تعطیل شد.
کارگران و کارکنان با نیروهای امنیتی درگیر شدند. پس از آن، رویدادی دیگر، وضعیت را به اوج وخامت رساند. یک آتش سوزی در منطقه ای شهری، جان چندین نفر را گرفت و یکی از عوامل مهم قربانی شدن ساکنان ساختمان، قواعد قرنطینه و قفل ها بود که فرار و نجات گرفتاران در آتش را مشکل کرده بود. اعتراضات شدت گرفت و شهرهای مختلف، صحنه بروز خشم چینی هایی بود که فقط می خواستند از این بند و بست کرونایی رها شوند و اجازه رفتن بگیرند!
شی ژینپینگ در روزهای ابتدایی دسامبر و در پی اعتراضات عمومی، ظاهرا در حال تعدیل برخی از قواعد سنگین و پروتکل ها است، به سیاست کوید صفر خود افتخار می کند و نه تنها کوتاه نیامد که یکی از مدیران اصلی اجرای این سیاست را در کادر رهبری اصلی حزب کمونیست و کشور چین ترقی داد. ارزش خاصی در درون این سیاست کوید صفر و کنترل حدکثری اجتماعی وجود دارد که باید بر اساس سیاست های کنترل شهروندی آن را بررسی کرد تا اهمیت کرونا به عنوان بهانه ای برای کنترل شهروندان در چین را درک کنیم.
در بخش بعدی گزارش، سیاست کوید صفر را در قالب برنامه و سیاست اصلی و محوری حزب کمونیست، بررسی خواهیم کرد و خواهیم دید که در واقع این کنترل شهورندی است که مبنای اصلی اعمال سیاست های اینچنینی است. برنامه کنترل شهروندی چینی که البته، به بسیاری از کشورها صادر نیز شده است!
English
View this article in English
