اروپایی‌ها کمربندها را محکم بستند
اروپایی‌ها کمربندها را محکم بستند
دفاع: اروپا صدای خود را بلند می‌کند
روز پنجشنبه ۶ مارس در بروکسل شورای اروپا طرحی برای تسلیح مجدد قاره کهن را تصویب کرد: این توافق شامل انعطاف‌پذیری بیشتر برای کشورهای عضو در زمینه هزینه‌ها و بدهی‌ها و یک صندوق ۱۵۰ میلیارد یورویی برای سرمایه‌گذاری‌ها است.
کمتر از یک ماه پیش، در ۱۴ فوریه گذشته، جی دی ونس در سخنرانی خود در کنفرانس مونیخ، اروپا را وارد عصر جدیدی کرد.
در یک سخنرانی طولانی و آتشین، مملو از حملات لفظی به رهبران اروپایی، معاون رئیس‌جمهور آمریکا شکاف عمیق سیاسی و ایدئولوژیکی را بین دو سوی اقیانوس اطلس، در مقابل تماشاگران حیرت‌زده و متحیر ایجاد کرد.
چند روز بعد، تحقیر ولودیمیر زلنسکی در اتاق بیضی، تهدیدهای مکرر برای اعمال تعرفه‌ها و جمله “اروپا برای فریب ما به وجود آمده است” که توسط دونالد ترامپ بیان شد، تغییر مسیر غیرقابل انکار کاخ سفید را تأیید کردند که به طور فزاینده‌ای با مسکو هم‌راستا شده بود.
روز ۶ مارس، برای اولین بار، تصویب طرحی از سوی شورای اروپا برای افزایش دفاع و امنیت کشورهای عضو، به عنوان یک پاسخ – اروپایی – به تغییرات در حال وقوع در نظم بین‌المللی مطرح شد.
سران ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا طرح ۸۰۰ میلیارد یورویی برای تسلیح مجدد که توسط رئیس کمیسیون، اورسولا فون در لاین، ارائه شد را تصویب کردند.
این توافق انعطاف پذیری بیشتری را برای کشورهای عضو در مورد هزینه های دفاعی و بدهی و یک صندوق ۱۵۰ میلیاردی فراهم می کند و همچنین امکان ارزیابی گزینه های تامین مالی اضافی را فراهم می کند.
اما مهمتر از همه، این توافق نشان‌دهنده فوریت تغییر مسیر است که در هفته‌های اخیر شکل گرفته و تأکید دارد بر لزوم مشارکت در دفاع از کی‌یف و قاره، با یا بدون حمایت ایالات متحده.
مجارستان منزوی شد؟
اگرچه شب گذشته تایید ۲۷ کشور بر طرح “ری‌آرم اروپا” به دست آمد، مسیر برای بیانیه حمایتی از اوکراین دشوارتر بود، جایی که مجارستان از آن کنار کشید. این سند به استثنای بوداپست با امضای باقی کشورها تایید شد و به نتایج اجلاس ضمیمه شد.
در متن این بیانیه، ۲۶ کشور اعلام کردند که آماده‌اند به “نیازهای فوری نظامی و دفاعی کی‌یف، به ویژه تأمین سیستم‌های دفاع هوایی، مهمات و موشک‌ها” پاسخ دهند.
در ابتدا اسلواکی نیز مخالفت کرده بود، اما پس از دریافت اطمینان‌هایی در مورد امکان از سرگیری تأمین گاز روسی از طریق اوکراین – که هنوز جزئیات آن مشخص نشده است – به اکثریت پیوست.
برعکس، ویکتور اوربان این بار در آخرین لحظه برای دریافت چیزی عقب‌نشینی نکرد، همانطور که در گذشته چندین بار اتفاق افتاده بود، بلکه مخالفت خود را حفظ کرد.
به جای تصویب یک متن نرم‌شده برای راضی کردن بوداپست، رهبران تصمیم گرفتند متنی را انتخاب کنند که “به شدت از سوی ۲۶ کشور عضو” از ۲۷ کشور حمایت می‌شود.
برای رئیس شورای اروپا، آنتونیو کوستا، مجارستان “از دیگر کشورهای عضو جدا شده است”، اما او اشاره کرد که “یک کشور جدا شده” به معنای “یک اتحادیه اروپا تقسیم‌شده” نیست.
یک صلح «معقول» در ۵ نکته؟
در این سند، ۲۶ کشور یک پیشنهاد ۵ بندی برای صلح در اوکراین ترسیم می‌کنند: “با توجه به انگیزه جدید مذاکرات که باید به صلحی جهانی، عادلانه و پایدار منتهی شود، شورای اروپا بر اهمیت اصول زیر تأکید می‌کند:
۱) بدون حضور اوکراین، هیچ مذاکره‌ای درباره اوکراین نمی‌تواند انجام شود؛
۲) بدون مشارکت اروپا، هیچ مذاکره‌ای که بر امنیت اروپا تأثیر بگذارد، نمی‌تواند صورت گیرد. امنیت اوکراین، اروپا، ترانس آتلانتیک و جهان به هم پیوسته است؛
۳) هر گونه آتش‌بس یا توقف جنگ تنها به عنوان بخشی از فرآیند منتهی به توافق صلح جهانی می‌تواند صورت گیرد؛
۴) هر توافقی از این دست باید با تضمین‌های امنیتی قوی و معتبر برای اوکراین همراه باشد که به جلوگیری از تجاوزات آینده روسیه کمک کند؛
۵) صلح باید به استقلال، حاکمیت و یکپارچگی سرزمینی اوکراین احترام بگذارد.
برای دستیابی به “صلح از طریق قدرت”، ۲۶ کشور تأکید می‌کنند که اوکراین باید در “قوی‌ترین موقعیت ممکن” قرار داشته باشد.
بدین منظور، “اتحادیه اروپا مصمم است، در هماهنگی با شرکای هم‌فکر و متحدان، حمایت سیاسی، مالی، اقتصادی، انسانی، نظامی و دیپلماتیک تقویت‌شده‌ای به اوکراین و مردم آن ارائه دهد و فشار بر روسیه را افزایش دهد، از جمله از طریق تصویب تحریم‌های بیشتر و تقویت اجرای اقدامات موجود، به منظور تضعیف توانایی روسیه برای ادامه جنگ تجاوزکارانه خود.
آیا اروپا بیدار شده است؟
کمتر از دو ماه پس از بازگشت دونالد ترامپ به اتاق بیضی، شایسته است که توجه کنیم که حتی در اروپا نیز وضعیت به طور رادیکالی تغییر کرده است: بریتانیا، که به طور رسمی از اتحادیه خارج شده است، استراتژی‌ها و اولویت‌ها را در حمایت از اوکراین و دفاع از قاره با متحدان اروپایی خود مورد بحث قرار می‌دهد.
در آلمان، صدر اعظم آینده، فریدریش مرتس، پیش از آنکه به قدرت برسد، تردیدها را کنار گذاشت و با اعلام تغییر در محدودیت بدهی برای سرمایه‌گذاری ۵۰۰ میلیارد یورویی در دفاع و زیرساخت‌های آلمان، موتور فرانسه-آلمان را که به نظر می‌رسید از کار افتاده باشد، دوباره راه اندازی کرد.
به نظر می رسد تصمیم او در واقع به نظر می‌رسد که با پیشنهاد الیزه برای به خدمت گرفتن قدرت بازدارندگی هسته‌ای فرانسه، در خدمت قاره، البته تحت کنترل پاریس، همسو باشد. یک پیشنهاد که توسط امانوئل ماکرون در سخنرانی خود به ملت به طور زنده در تلویزیون مطرح شد، که نخست‌وزیر لهستان، دونالد توسک، آن را “بسیار امیدوارکننده” توصیف کرد و همچنین نخست‌وزیر دانمارک، مته فردریکسن، که افزود: “در حال حاضر همه چیز باید روی میز باشد”.
از سوی دیگر، در عرض چند هفته، سرعت تحولات اروپایی شتابی بی‌سابقه پیدا کرده است. و اگرچه هنوز زود است که بگوییم آثار آن چقدر عمیق خواهد بود، شکی نیست که روز پنجشنبه در بروکسل، بالاخره اتحادیه یک اقدام جدی انجام داد.
برای فرانسه، ماکرون به ضرورت تخصیص فوری ۳ تا ۳.۵٪ از تولید ناخالص داخلی برای بودجه دفاعی اشاره کرد و تاکید کرد که این کار باید بدون افزایش بار مالیاتی عمومی انجام شود: چالشی دشوار، با توجه به وضعیت فعلی حساب‌های عمومی پاریس، که مقامات سیاسی را مجبور خواهد کرد تا بین جنگ و رفاه تصمیمات سختی اتخاذ کنند – بحثی که در واقع، هم‌اکنون در لندن به طور کامل در جریان است.
اما، ماکرون توضیح داد: “نسل ما دیگر نخواهد توانست از سود صلح بهره‌مند شود و ما باید امیدوار باشیم که فرزندانمان بتوانند از سود تصمیمات امروز ما بهره‌مند شوند”.
برای اروپا، ماکرون اعلام کرد که هفته آینده روسای ستاد کل کشورهای “آماده” را به پاریس دعوت خواهد کرد، کشورهایی که آماده‌اند تا نیروهای نظامی را پس از یک آتش‌بس “قابل اعتماد و پایدار” در اوکراین مستقر کنند.
بنابراین، بریتانیا و فرانسه رهبری خود را برای ابتکاری تأیید می کنند که باید به تضمین آنچه که زلنسکی به تازگی به عنوان صلح ” معقول” برای کیف تعریف کرده است، کمک کند.
و اگر هنوز مشخص نیست که چه کشور دیگری برای این “نیروی اطمینان‌بخشی” اروپایی ممکن است در دسترس باشد، چند روز پیش مصاحبه‌ای بسیار جلب توجه کرد که در آن وزیر امور خارجه ترکیه، هاکان فیدان، علاقه آنکارا به مشارکت در یک ابتکار دفاعی اروپایی “پس از ناتو” را اعلام کرد.
اما جالب‌ترین قسمت سخنرانی ماکرون بدون شک اشاره به راه‌اندازی بحث درباره امکان (و شرایط احتمالی) اشتراک هسته‌ای صرفاً اروپایی بود – ایده‌ای که مدتی پیش توسط صدر اعظم آینده آلمان، فریدریش مرتس، هم‌زمان در پاریس و لندن مطرح شده بود.
علاوه بر این، در روزهای اخیر، مرتس به شدت بر خطرات زمینه استراتژیک جدید تأکید کرده بود و حتی از یک استعاره – “پنج دقیقه قبل از نیمه‌شب” – استفاده کرده بود که در سال‌های تاریک جنگ سرد توسط انجمن بین‌المللی فیزیکدانان هسته‌ای برای اشاره به خطر هولوکاست هسته‌ای اختراع شده بود.
با این حال، این ایده چیزی کاملاً جدید نیست: در گذشته، ابتدا ژاک شیراک و سپس نیکولا سارکوزی به احتمال یک بازدارندگی مشترک به ویژه بین فرانسه و آلمان اشاره کرده بودند، هرچند به شکلی نسبتاً مبهم؛ اما آن زمان‌ها متفاوت بود، بدون شک خطرات کمتری داشت و ایده (که به طور اجتناب‌ناپذیری با استفاده غیرنظامی از انرژی هسته‌ای پس از چرنوبیل نیز مرتبط بود) با مقاومت‌هایی در داخل هر دو کشور روبه‌رو می‌شد.
English
View this article in English
