اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن
اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن. به گزارش ایران گیت. شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل روز چهارشنبه با رای اکثریت آرا، جمهوری اسلامی ایران را از کمیسیون مقام زن این سازمان اخراج کرد. کمیسیون مقام زن سازمان ملل، اصلی‌ترین نهاد جهانی برای دفاع از حقوق زنان و از بین بردن تبعیض است که به عنوان زیرمجموعه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل فعالیت می‌کند.
ایران در سال گذشته میلادی به عضویت این نهاد انتخاب شد. دوره عضویت در کمیسیون مقام زن سازمان ملل، چهار سال است. این شورا، ۵۵ عضو دارد. در پی اعتراض‌های اخیر، آمریکا قطعنامه‌ای برای اخراج ایران از کمیسیون مقام زن تهیه کرد که روز چهارشنبه به رای گذاشته شد. در این جلسه، روسیه تلاش کرد که از رای‌گیری و اخراج ایران جلوگیری کند که با رای اکثریت اعضا این کشور متوقف شد. اما در عین علاوه بر روسیه نمایندگتن کشورهای چین، ونزوئلا، سوریه و پاکستان در مخالفت با اخراج ایران سخنرانی کردند.
“مهسا نام رمز زنان ایران”
سه ماه پیش و بعد از قتل مهسا امینی توسط پلیس امنیت اخلاقی، کمتر کسی تصور می‌کرد این حادثه تلخ، آغاز جنبش پیشرو و مطالبه‌گرانه “زن زندگی آزادی” شود. مهسا اولین قربانی ظلم به حقوق زنان ایران توسط حاکمیت نبود، ولی بی‌تردید مهمترین بود. چرا که حادثه تلخ قتل او، تمام خشم و آتش زیر‌خاکستر انباشه شده در نزدیک به نیم قرن را به یکباره نمایان کرد، و بنای جنبشی بزرگ، پیشرو و فراگیر با شعار زیبای؛ زن زندگی آزادی را گذاشت.
بی‌تردید جامعه ایران و بخصوص زنان به دو بخش قبل از جنبش و پسا مهسا تقسیم می‌شود، که بنا به اظهار بسیاری از کنشگران سیاسی_اجتماعی جامعه به دوران قبل از مهسا باز نمی‌گردد.
واکنش‌ها به دوران “پسا مهسا”
محسن رنانی در یادداشتی با عنوان «یک تار مو» می‌گوید «می‌توان امروز بدون لکنت گفت این نظام دارد شکست می‌خورد چون هیچگاه تئوری شکست نداشته است». آنچه امروز در خیابان‌های ایران رخ داده به باور کارشناسان یک « شوک بزرگ» به حکومتی است که شاید تصور نمی‌کرد رقیبش جوانان و نوجوانان مدرسه و دانشگاه باشند و پایه‌های نظام را به لرزه درآورند.
جان باختن مهسا امینی، جرقه‌ای بر خرمن انتظارات مردم از حکومت شد. حالا تیغ قدرت، توان مقابله با روسری‌های افتاده را ندارد وبه نوعی ایران وارد دوره «حجاب اختیاری» شده است. شمار کسانی که روسری‌ها را از سر برداشتند و در آتش ریختند بیش از حد تصور حاکمیت و جامعه است.
به نظر می‌رسد آنچه امروز در خیابان‌ها رخ داده، آغاز همان رنسانسی است که محققان وعده آن را داده بودند. محسن رنانی در اسفندماه ۱۳۹۷ گفته بود رنسانسی که در ایران به وقوع می‌پیوندد بالاتر و بهتر از رنسانس اروپا است. او گفته بود «رنسانس اروپا جدایی دین از سیاست بود ولی در رنسانس ایران جدایی ایمان از شریعت اتفاق افتاده که خیلی جلوتر از سکولاریسم اروپا است».
وحید اشتری، فعال اصولگرای عدالت‌خواه در توئیتر نوشته دوران حجاب اجباری تقریبا تمام شده است و در دوران «پسا مهسا» هستیم: «گول تحلیل‌گران پیزوری که خبر از یک پیروزی بزرگ و سربلند بیرون آمدن از یک فتنه جدید را می‌دهند نخورید! زن، زندگی، آزادی به اهدافش رسید».
“خشم جای ترس”
یکی از مهمترین شاخصه‌های این دور از اعتراضات، فرو ریختن «ترس» از دیدن ماموران امنیتی و یگان ویژه است. در اعتراضات گذشته گاهی چند مامور جمع زیادی از معترضان را به عقب می‌راندند اما تصاویر شبکه‌های اجتماعی و گزارش شاهدان عینی نشان می‌دهد که نوجوانان و جوانان از دیدن ماموران واهمه‌ای ندارند و در مقابل آنها می‌ایستند.
در بسیاری از فیلم‌ها مشاهده شده که نیروهای یگان ویژه در مقابل معترضان مجبور به عقب نشینی شده‌اند. حالا با توجه به حمایت جامعه جهانی و واکنش‌ها جدی از سوی نهادهای بین‌المللی از معترضان و اخذ تصمیمات تنبیهی_حقوقی علیه حاکمیت، بنظر می‌رسد معترضین و حتی ناراضین خاموش جامعه اعتماد بنفس بیشتری نسبت به حکومت تحت فشار، پیدا کرده‌اند.
از طرف دیگر ماموران حکومت در این سال‌ها علاوه بر شلیک به معترضان، اقدام به رعب و وحشت در بین خانواده‌های کشته شده و معترضان کرده‌اند. در هر دوره بخصوص مادرانی بودند که سکوت نکردند و در مقابل این فشارها ایستادند. در این دور از اعتراضات نیز بیش از گذشته، خانواده‌ها و به ویژه مادران تسلیم این تهدیدها نشده‌اند.
به عنوان مثال در مورد نیکا شاکرمی، قوه قضاییه به همراه تمام رسانه‌های حکومتی تلاش کرد تا به قتل یک نوجوان هفده ساله، رنگ و لعاب جنایی بدهد اما با وجود اعترافات اجباری از خاله و دایی نیکا شاکرمی، مادرش با انتشار یک ویدئو، تمام این برنامه را «بی‌اثر» کرد. همه اینها می‌تواند موازنه را به نفع مردم و معترضین تغییر دهد و شرایط را بیش از پیش برای حاکمیت سخت‌تر کند.
English
View this article in English
