تیر آخر پوتین در آب

تیر آخر پوتین در آب

آخرین اقدام پوتین: او یک پایگاه دریایی در مدیترانه می خواهد

تیر آخر پوتین در آب. به گزارش ایران گیت، ایده ایجاد پایگاه دریایی روسی در لیبی سالهاست که پر میان راهروهای دیپلماتیک دست به دست می شود. علاوه براین، روسیه از سال ۲۰۱۶ متحد نزدیک ژنرال حفتر بوده است. یعنی از زمانی که مرد قدرتمند اهل سیرنائیکا شروع به تصرف کامل قلمرو در شرق کشور کرد. مسکو، به ویژه، در ازای کمک های اقتصادی و نظامی غالبا درخواست امکان ورود بخشی از ناوگان خود به بنغازی یا طُبرُق را دارد. اما اکنون فشارها بر ژنرال حفتر شدیدتر خواهد شد. برخی از خبرنگاران وال استریت ژورنال گزارش کرده اند که منابع امنیتی آمریکا به آنها درباره ابراز نگرانی واشنگتن از گسترش احتمالی نفوذ روسیه در دریای مدیترانه خبر داده اند.

فشار مسکو بر حفتر

به گفته وال استریت ژورنال، حداقل دو بندر برای پهلوگیری کشتی های روسی توسط مسکو شناسایی شده است. اولین بنغازی است، بزرگ‌ترین و مهم ترین شهر در منطقه سیرنائیکا، جایی که حفتر خود در آن مقر دارد. دیگری طُبرُق در چند کیلومتری مرز مصر و در شرقی ترین قسمت سواحل لیبی است. در هر دو مورد، این دو بندر زیر ساخت از قبل آماده دارند و به تمام زیرساخت های لازم برای اسکان ناوگان مجهز هستند.

بنابراین، روس ها، می توانند با هزینه و تخصیص منابع مالی اندک یکی از دو شهر لیبی را به پایگاه دوم مسکو در دریای مدیترانه تبدیل کنند. همانطور که می دانیم اولین پایگاه روسیه در طرطوس، شهر و بندری در جنوب‌غربی سوریه می باشد و به دهه ۱۹۶۰ میلادی باز می گردد. یعنی در زمان توافقات اتحاد جماهیر شوروی و حافظ اسد، پدر بشار اسد رئیس جمهور فعلی روسیه، که بر اساس یکی توافق بندر طرطوس در آن دوران به پایگاهی برای کشتی‌های روسی در دریای مدیترانه بدل شده بود.

نیروهای دریایی روسیه در شهر بندری طرطوس در دریای مدیترانه پایگاهی دریایی را تا سال ۲۰۴۲ میلادی در رهن دارد و از آن‌جایی که اگر این پایگاه را از دست بدهد، دریای مدیترانه تبدیل می‌شود به یک دریای تحت کنترل پیمان آتلانتیک شمالی ، از این روی شهر بندری طرطوس در روابط روسیه و سوریه دارای اهمیتی استراتژیک است.

“کودتا”در لیبی برای جاه طلبی های روسیه در دریای مدیترانه و بیشتر از همه در آفریقا مهم است. به همین دلیل، به گفته وال استریت ژورنال، پوتین در روزهای اخیر فرستادگان مهمی را برای گفتگوی مستقیم با حفتر به لیبی فرستاده است. در میان آنها، از یونس بیک یوکوروف، معاون وزیر دفاع نیز نامبرده شده است. بنابر گزارش ها، یوکوروف در هفته های اخیر مکرارا به بنغازی رفته است.

در پایان ماه اوت و چند روز پیش از سقوط هواپیمایی که یورگین پریگوژین در آن سفر می کرد، یوکوروف از ژنرال حفتر خواسته بود که خود را از حضور واگنر آزاد کرده و شروع به خارج کردن نیروهای واگنر از لیبی کند. یعنی در واقع از شرکت خصوصی که پریگوژین مالک آن بود و نماینده قانونی کرملین در شرق لیبی بود.

اما حالا در عوض، این درخواست مستقیما به امکان ایجاد یک پایگاه دریایی در یکی از دو بندر مهم در منطقه سیرنائیکا مربوط می شود.در حال حاضر، پاسخ و اراده ژنرال حفتر به این خواست مسکو نامشخص و مبهم است. همچنین به این دلیل که حفتر در حال حاضر باید با فاجعه ناشی از طوفان دانیل در مناطق تحت کنترل خود مقابله کند.

چرا روسیه خواهان ایجاد پایگاه در لیبی است؟

مسکو در حال حاضر منافع زیادی در منطقه ای دارد که از شمال آفریقا تا ساحل امتداد دارد. این امر گواه بر این واقعیت است که گروه واگنر برای مدت طولانی نه فقط در لیبی، بلکه در کشورهای ساحل مانند مالی و جمهوری آفریقای مرکزی نیز فعالیت داشته است. اکنون کرملین در تلاش است تا شرکت پریگوژین را با سایر شرکت های خصوصی جایگزین کند و هدف از آن، ادامه فعالیت های گذشته و ماندن در تپه های شنی صحرا و در نتیجه سرمایه گذاری در آفریقا است.

یک پایگاه دریایی در لیبی بدون شک برنامه های ولادیمیر پوتین را تسهیلات خواهد کرد. اولا به این دلیل که روسیه را به طور قطعی به یکی از بازیگران اصلی در کشورهای آفریقای شمالی تبدیل می‌کند، جایی که حتی امروز نیز قدرت های منطقه در تلاش برای ایجاد فضاهای خود هستند. ثانیا، زیرا مشخصا به مسکو جایگاه مهمی را در قلمرو آفریقا خواهد داد.

سپس دلیل دیگری وجود دارد که نباید آن را دست کم گرفت و آن مربوط به طناب کشی از راه دور با آمریکا و ناتو است. البته باید اذعان داشت که قرار دادن یک پایگاه دریایی در چند کیلومتری یونان و ایتالیا، قطعا بی احترامی نسبت به اتحاد آتلانتیک قلمداد خواهد شد.

پاسخ واشنگتن

ایالات متحده آمریکا به خوبی از اقدامات روسیه در لیبی آگاه است. نه فقط اکنون، بلکه از چندین ماه پیش تحرکات روسیه در این منطقه را رصد کرده و تحت نظر داشته است. درواقع، تصادفی نیست که واشنگتن پی از سال ها غیبت، بطور ناگهانی دوباره به رسیدگی به پرونده لیبی پرداخته است. در ماه های اخیر کاخ سفید، ویلیام برنز، رئیس سیا را به طرابلس و بنغازی فرستاد. او در آنجا با نخست وزیر دولت مستقر در طرابلس، عبدالحمید دبیبه و ژنرال حفتر ملاقات کرد. در چند روز آینده فرستادگان دیگری هم به لیبی خواهند رفت و جلساتی را در بخش های شرقی و غربی این کشور برگزار خواهند کرد.

ایده ایالات متحده روشن است: تنها با اتحاد مجدد لیبی می توان از لغزش قطعی حفتر در دستان روسیه جلوگیری کرد. بنابراین، کار دیپلماسی ایالات متحده و هدف آن بسیار واضح و بدیهی است: تسهیل گفتگو بین طرفین و ایجاد شرایط مناسب برای حکومت وحدت ملی. به نوبه خود، واشنگتن می تواند برای متقاعد کردن ژنرال حفتر به عدم تسلیم در برابر خواست مسکو، از این واقعیت بهره برداری کند که ژنرال تابعیت ایالات متحده آمریکا را در توبره خود دارد.