بایدن گروگان نتانیاهو

بایدن گروگان نتانیاهو

بلاتکلیفی بایدن در مناقشه فلسطین و اسرائیل

بایدن گروگان نتانیاهو. پر واضح است که جو‌ بایدن رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در پرداختن به بحران غزه، تحت تاثیر ملاحظات شخصی و سیاسی از خود تردید نشان می دهد. بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان دنیای سیاست بر این باورند که تنها یک رهبر وجود دارد که می تواند کشتار بیرحمانه در غزه را متوقف کند. فقط یک نفر می تواند روند حل و فصل مناقشه اسرائیل و فلسطین را که خودش به جهانیان اعلام کرده بود، آغاز کند: رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا.

اما جو‌ بایدن مردد به نظر می رسد. او به بی بی نتانیاهو اجازه می دهد که او را به بازی و سخره بگیرد و این امر به نخست وزیر اسرائیل اجازه می دهد که اعتبار و منافع آمریکا را در منطقه و سراسر جهان تضعیف کند.

او با محدود کردن خود به مخالفت لفظی خفیف، هیچ اقدام خاص و مشخصی برای جلوگیری از نابودی پروژه ی تشکیل دولت مستقل فلسطین توسط نتانیاهو و همچنین برنامه ریزی برای حمله به رفح انجام نمی دهد: یعنی حمله قدرتمندترین و پیشرفته ترین ارتش منطقه – و جزو اولین ها در جهان- به یک شهر چادری با یک میلیون و سیصد هزار نفر آواره که به دلیل کمبود شدید مواد غذایی در رنج و گرسنگی بسر می برند.

افکار عمومی جهانی بطور فزاینده ای اسرائیل را منزوی کرده است ‌و اگر کشتار هولناک حماس در ۷ اکتبر را فراموش کرده، به این دلیل است که اسرائیل نیز در طی چند ماه گذشته، مرتکب اقدامات وحشتناکی در غزه شده است که کمتر از آنچه حماس انجام داد، نیست. چاک شومر، رهبر اکثریت دموکرات سنا که اتفاقا یک‌ یهودی نیویورکی است، از اسرائیلی ها خواسته که رای بدهند و نتانیاهو را همراه با دولت افراطی اش برکنار کنند.

بایدن در عوض زیر لب غر غر می‌کند و به نظر می رسد که سیاست یکی به نعل زدن و یکی به تخته را در پیش گرفته است : او از یک سو برای فلسطینی ها کمک های بشر دوستانه ارسال می‌کند و از سوی دیگر در جهت تامین تسلیحات برای اسرائیلی ها برنامه ریزی می کند که در واقع به دلیل همین تسلیحات ارسالی است که فلسطینی ها به کمک های بشردوستانه نیاز دارند.

دلیل مردد بودن بایدن؟

برای این تردید و بلاتکلیفی جو‌ بایدن دو دلیل وجود دارد. یکی از آنها شخصی است و دلیل دیگر انتخاباتی است. آرون میلر، مذاکره کننده آمریکایی در روند صلح در دهه ۱۹۹۰ می نویسد:” هیچ رئیس جمهور دیگری بارها خود را صهیونیست توصیف نکرده است”. هیچ یک از ساکنان کاخ سفید نگفته اند که اگر اسرائیل وجود نداشت، باید اختراع می‌شد.

از گلدا مایر – سیاستمدار اسرائیلی که از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ نخست وزیر بود. او اولین و تنها رئیس دولت زن در خاورمیانه بود تا سال ۱۹۹۳ که تانسو چیللر در ترکیه به نخست وزیری رسید- به بعد، جو‌ بایدن با همه نخست وزیران ملاقات کرده است. او از آغاز کار خود به عنوان سناتور، در سال ۱۹۷۳، عاشق اسرائیل و روایت قهرمانانه ی آن شد.

با گذشت زمان بسیاری این افسون را از دست دادند و جذابیت اسرائیل برای خیلی ها کم رنگ شد، اما جو‌ بایدن نه! زمانی که روابط میان باراک اوباما و نتانیاهو تیره و تار بود، بایدن، به عنوان معاون رئیس جمهور، به تلاش برای آشتی غیرممکن ادامه داد،،علی رغم اینکه بی بی مدت کوتاهی پس از سفرش به اسرائیل از گسترش برخی شهرک نشینان یهودی خبر داده بود.

دلیل دوم، انتخاباتی است. در انتخابات مقدماتی دموکرات ها در میشیگان، ایالت کلیدی برای پیروزی ریاست جمهوری، رای دهندگان عرب الاصل رای ممتنع دادند. البته آنها نمی توانند از نظر تعداد، منابع و حضور در بسیاری از ایالات بزرگ، با جامعه یهودی رقابت کنند. براساس آخرین نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو در واشنگتن، ۶۲ درصد از بایدن و ۲۱ درصد از دونالد ترامپ حمایت می کنند. در میان اقلیت ها، فقط پروتستان های آفریقایی- آمریکایی از بایدن حمایت می کنند و موافق او‌ هستند.

رای یهودیان از نظر تاریخی دموکراتیک است، زیرا که آنها در مورد حقوق مدنی، سقط جنین، مسائل نژادی و اقلیت ها به لیبرال ها گرایش دارند. اما با اسرائیل، فارق از آن که چه کسی بر آن حکومت می کند، پیوند عمیقی وجود دارد و این همان چیزی است که بایدن در آن سهیم است و نمی خواهد آن را زیر سوال ببرد.

کاهش محبوبیت در میان مسلمانان آمریکایی به ویژه جوانان در دانشگاه ها جدی است، اما بایدن هر اقدامی انجام بدهد و‌ هر تصمیمی بگیرد، رای آنها هرگز به دونالد ترامپ نخواهد رسید. با این حال، اگر اسرائیل منزوی شود، جامعه یهودی می تواند نظر خود را تغییر دهد. ترامپ با لحن کلامی سنتی مخصوص به خود اعلام کرد: یهودیانی که به دموکرات ها رای می دهند از دین خود و اسرائیل متنفرند، آنها باید شرمنده باشند.

تقریبا هر روز جو‌ بایدن علنا این واقعیت را بیان می‌کند:” افراد‌ بیگناه زیادی در مشکل، رنج و سختی هستند و می میرند، این کشتار باید متوقف شود”. زمان می گذرد اما او برخلاف سایر روسای جمهور پیشین ایالات متحده آمریکا برای مهار جاه طلبی ها ی خطرناک اسرائیل، هیچ اقدامی نمی کند: دولت آیزنهاور در سال ۱۹۵۶، رونالد ریگان در سال ۱۹۸۲ در لبنان و جورج بوش پدر در سال ۱۹۹۲ در سرزمین های اشغالی.

تنها یک رای به غیر از حق‌ وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد یا تعلیق کمک های نظامی به دولت نتانیاهو می تواند تفاوت ایجاد کند و فاجعه انسانی غیر قابل تحمل فزاینده در غزه را متوقف کند.